Metodologie naszej współczesności w badaniach nad literaturą i kulturą XIX wieku 1500-SDN-SWDL-MNW

Założenia metodyczne
Zajęcia mają charakter historycznoliteracko-materiałowy. Przeznaczone są dla Osób piszących i mówiących po polsku. Nie są one więc pomyslane jako forma wstępnego wglądu w literaturę polską i jej konteksty kulturowe, ale dla zaawansowanych już badaczy tradycji piśmienniczych, dla których nauka języka nie jest pobocznym celem edukacyjnym. Jednocześnie zakłada się intertekstualno-korespondencyjny charakter tekstu literackiego, co oznacza, że wchodzi on w dialog z literaturą obcą, europejską w szczególnosci.
Spotkania nie będą również służyć nauce historycznoliterackiego pisania, ćwiczeniom warsztatowym, zasadom gromadzenia bibliografii itp. Polegać będą natomiast na konwersatoryjnych konfrontacjach planów badawczych poszczególnych uczestników zajęć, aby owe plany, scenariusz i oczekiwania komentować, uściślać, poddawać próbom oczekiwanej recepcji, zakładanych zastosowań w praktyce itp. Mimo owej metodycznej wyrazistości, spotkania będą mieć charakter otwarty. Trudno bowiem wstępnie zakładać, z jakimi projektami badawczymi, preferencjami z zakresu metodologii dani Kandydaci przybędą.
Warunki zaliczenia to nieprzekroczenie wielkości dwu nieobecności nieusprawiedliwionych, po drugie zaś zaprezentowanie własnego projektu badawczego we względnie wyrazistej już formie historycznoliterackiej, teoretycznoliterackiej oraz metodologicznej. To samo stosuje się do planów badań komparatystycznych. Materiałowe i tekstowe zaawansowanie projektu nie stanowi tu kryterium, gdyż zajęcia niniejsze nie mają ambicji zastąpienia podstawowych w tym zakresie konsultacji z promotorem (promotorami). Zajęcia kończą się zaliczeniem.

Założenia programowo-metodologiczne

Celem seminarium jest obudowanie refleksją metodologiczną materiału literaturoznawczego, jaki w ciągu studiów Kandydat przeobrazi w konkretny tekst, tj. rozprawę doktorską.
Tym samym chodzi o uściślenie, przekształcenie, udoskonalenie wyborów, już przez Studenta dokonanych. Owe wybory obejmują:

zakres tematyczny (obszar problemowy a objętość pracy);
typ dyskursu i jego „logocentryczne” nasycenie, a z drugiej strony udział poetyk eseju, który jest implikowany, albo wręcz wykluczany, zależnie od zakładanego odbiorcy pracy i jego preferencji aksjologicznych, preferencji kulturowych oraz dziedziny wiedzy, do której rozprawa będzie w założeniu przynależeć. Ważne będzie również:
– określenie planu recepcji pracy. Kwestia jej społeczno-zawodowej funkcji (ważna kwestia „wymarzonego tematu” realizowanego w skrajneym przypadku „sobie a muzom”;
– okereślenie poziomu asertoryzmu problemowego tudzież obszaru literaturoznawstwa, na którym podjęte zagadnienie dysertacyjne chcemy sytuować;
– także zakres manifestowania się w dysertacji świadomości autotematycznej (podkreślanie sprawstwa, pierwsza osoba a formy pluralne);
– oraz przybliżenie kwestii stanu badań i jego reprezentacji. Udział materiałów zewnętrznych w dysertacji, a status zaznaczanego czynnika autorskiego

W wymiarze historycznoliterackim zajęcia służyć będą zaznaczeniu różnorodności postaw metodologicznych, jakie były udziałem pisarzy i krytyków literackich XIX wieku (i początku XX), a także opisaniu szkół interpretacji diachronicznej, tj. metod recepcji, jakie były również udziałem pokoleń XX wieku oraz 25 lat wieku XXI, gdy „gender studies”, płeć kulturowa, poststrukturalizm i dekonstrukcjonizm oraz postmodernizm nadają ton badaniom literaturoznawczym.