Diapauza jako strategia przetrwania 1400-235DSP

Czym jest diapauza - poszukiwanie istoty zjawiska. Typologia diapauzy.
Miejsce diapauzy w ontogenezie organizmów.
Optymalny, a maksymalny okres spoczynku. Przedłużona diapauza: artefakt czy adaptacja?
Funkcje, konsekwencje oraz sprawcze czynniki diapauzy.
Odporność form spoczynkowych na oddziaływanie czynników środowiskowych.
Regulacja diapauzy. Wpływ częstości i przewidywalności zmian warunków środowiskowych na sposób indukcji diapauzy. Obligatoryjna i fakultatywna diapauza.
Optymalny moment rozpoczęcia diapauzy. Predyktywny, a responsywny sposób indukcji diapauzy. Środowiskowe czynniki sygnalne wykorzystywane do inicjowania stanu spoczynku. Fotoperiod jako uniwersalny czynnik sygnalny sezonowej diapauzy.
Mechanizmy zakończenia fazy spoczynkowej. Rozpoznanie właściwego momentu przerwania diapauzy. Wybór czynników sygnalnych przerywających stan spoczynku. Wpływ stopnia przewidywalności zmian warunków środowiskowych na decyzje o przerwaniu stanu spoczynku.
Bank form przetrwalnych. Wpływ zjawiska spoczynku na tempo procesów ewolucyjnych i różnorodność genetyczną biocenoz.
Tolerancja fizjologiczna, dyspersja w czasie i przestrzeni jako alternatywne sposoby rozwiązania problemu fluktuacji warunków środowiskowych.
Rozpowszechnienie zjawiska diapauzy w przestrzeni (biogeografia), czasie (fenologia zjawiska) oraz w obrębie różnych grup organizmów i innych replikatorów.