Krystalografia B 1200-1ZMKRYBW5
Treści wykładu skorelowane są z zawartością ćwiczeń i laboratorium. Program wykładu zawiera następujące elementy: definicje krystalografii i kryształów, morfologia kryształów, periodyczność, komórka elementarna, operacje i elementy symetrii, symetria punktowa, współistnienie elementów symetrii, grupy punktowe, symetria brył i cząsteczek, ilustracja symetrii punktowej za pomocą projekcji, reguły współistnienia elementów symetrii, symetria translacyjna, układy krystalograficzne, sieć przestrzenna, sieci Bravais,, wskaźniki Millera, grupy przestrzenne, interpretacja grup przestrzennych w Międzynarodowych Tablicach Krystalograficznych,
Interferencja i dyfrakcja, promieniowanie X, dyfrakcja promieni X na atomie, kryształach, czynnik struktury, intensywność wiązki ugiętej promieni X i czynniki na nią wpływające, rentgenografia i jej pozycja w nauce, rentgenowska analiza strukturalna i jej etapy, sieć odwrotna i jej symetria, równanie Bragga, równania Lauego, prawo pasowe, pary Friedla, klasy Lauego, wygaszenia systematyczne, określanie grupy przestrzennej lub grupy dyfrakcyjnej, problem fazowy, metody fazowania, metoda Pattersona, metody bezpośrednie i inne metody używane w badaniach makromolekularnych, modele gęstości elektronowej, udokładnienie struktury, weryfikacja poprawności struktury, promieniowanie neutronowe i jego dyfrakcja na kryształach, dyfrakcja elektronów, wielkie centra fizyki mamuciej, bazy krystalograficzne: CSD, PDB, ICSD; metody proszkowe, eksperymentalne badania gęstości elektronowej i inne wyzwania współczesnej krystalografii.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Oczekujemy poznania, zrozumienia i kreatywnego używania symetrii, grup punktowych oraz przestrzennych w celu rozwiązywania problemów dotyczących ciała stałego. Oczekujemy także poznania podstawowych idei krystalografii rentgenowskiej i nabycia umiejętności oceny i interpretacji rentgenowskich danych strukturalnych.
Kryteria oceniania
Ocena z wykładu jest wyznaczana na podstawie wyników egzaminu pisemnego, który odbywał się będzie po zakończeniu wykładu. Możliwa jest ustna poprawa na wyższą ocenę w przypadku przekonania studenta, że jego wiedza i umiejętności z tego przedmiotu zasługują na wyższą ocenę. Poprawa ustna na wyższą ocenę możliwa jest po indywidualnym umówieniu się z osobą prowadzącą ten przedmiot.
Praktyki zawodowe
nie
Literatura
1. Z. Bojarski, M. Gigla, K. Stróż, M. Surowiec, Krystalografia. Podręcznik wspomagany komputerowo, PWN, Warszawa, 1996, 2001, 2007.
2. Z. Trzaska Durski, H. Trzaska Durska, Podstawy krystalografii, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003.
3. M. van Meerssche i J. Feneau-Dupont, Krystalografia i chemia strukturalna, PWN, Warszawa 1984.
4. J. P. Glusker, M. Lewis, M. Rossi, Crystal Structure Analysis for Chemists and Biologists, VCH Publishers (1994).
5. C. Giacovazzo, H. Z. Monaco, D. Biterbo, F. Scordari, G. Gilli, G. Zanotti, M. Catti, Fundamentals of Crystallography, IUCR, Oxford University Press, 2000.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: