Fraktale 1000-1M08FRK
Fraktale to skomplikowane obiekty geometryczne mające cechy samopodobieństwa, tzn. podobieństwa dowolnie małych fragmentów do
całości. Można je zdefiniować jako zbiory, których wymiar Hausdorffa jest większy od wymiaru topologicznego. Pojawiają się w naturalny sposób
przy badaniu dynamiki różnych układów (np. jako tzw. dziwne atraktory). Przykłady fraktali to zbiór Cantora, trójkąt Sierpińskiego, zbiory
Julii, wykresy funkcji nigdzie nie różniczkowalnych typu Weierstrassa i wiele innych. Poza swoimi ciekawymi właściwościami matematycznymi
charakteryzują się niezwykłym pięknem.
Na wykładzie przedstawimy następujące zagadnienia:
1. Definicje i podstawowe własności różnego rodzaju wymiarów w R^n (Hausdorffa, pudełkowy, pakujący).
2. Podstawowe techniki obliczania wymiarów (rozkład miary, metoda potencjału).
3. Twierdzenia o rzutowaniu i przecięciach fraktali.
4. Zbiory graniczne dla iterowanych układów funkcyjnych (IFS).
5. Sploty Bernoulliego, wykresy funkcji nieróżniczkowalnych typu Weierstrassa.
6. Fraktale w dynamice zespolonej - zbiory Julii dla przekształceń wymiernych, całkowitych i meromorficznych, formalizm termodynamiczny.
Rodzaj przedmiotu
Literatura
K. J. Falconer, Fractal Geometry: Mathematical Foundations and Applications, J. Wiley & Sons, 1990.
Ya. B. Pesin, Dimension Theory in Dynamical Systems: Contemporary Views and Applications, Chicago Lectures in Math. Series, the University of Chicago Press, Chicago, 1997.
F. Przytycki i M. Urbański, Fractals in the Plane - the Ergodic Theory Methods, ukaże się w Cambridge University Press, dostępne on-line na
www.math.unt.edu/~urbanski.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: