In the circle of the Great Theater Reform. Elections and genological transformations 3001-C3N-LP3
At the end of the 19th century, the Great Theater Reform began in Europe, initiated by the theater in Meiningen, and then in France (the activities of Antoine and Zola). Subsequently, the idea of autonomous theater is developed in the Scandinavian countries, which is related to the activities of Ibsen and Strindberg. Another important center is Germany and the Freie Bühne scene (Hauptmann, Reinhardt) and Russia (the activities of Stanislavski, Chekhov, Meyehold). It is also worth remembering about other European countries such as Austria (von Hofmannsthal, Schnitzler, Rittner) or Italy (D'Annunzio). At the same time, great symbolic and poetic theater is born in Europe (Maeterlinck, Hauptmann, Strindberg, Claudel). Changes in the aesthetics of European drama and the modern understanding of theater (different approaches to stage space, lighting, costumes, etc.) have an impact on Polish drama, which is joining this trend of change. An autonomous phenomenon then is the drama and theater of Przybyszewski, another of Wyspiański, Staff, Hertztówna, Zeromski, Kasprowicz, Orkan, Miciński, Rostworowski, Zegadłowicz and Leśmian, prefiguring the theater of the twentieth century (Artoud, Kantor, Grotowski, Szajna). Drama and theater are looking for their own means of artistic expression. Each of these playwrights is a member of the theater which creates its individual concept. Modern genres appear, e.g. psychological drama, modernist tragedy, farce, sad comedy, there is a return to tragedy, liturgical drama, mystery play. Theatrical forms are the result of genre transformations. They become separate, aesthetic constructs. The one-act play begins to play an important role. Concepts such as "temple theater", "enormous", "tragic" and "mystery" appear. The Great Reform of Theater in Western Europe and in Poland leads to a fundamental change in the understanding of the role of theater and theatrical performance.
Estimated workload:
30h meeting in the room + 160h preparation for classes
|
Term 2023Z:
At the end of the 19th century, the Great Theater Reform began in Europe, initiated by the theater in Meiningen, and then in France (the activities of Antoine and Zola). Subsequently, the idea of autonomous theater is developed in the Scandinavian countries, which is related to the activities of Ibsen and Strindberg. Another important center is Germany and the Freie Bühne scene (Hauptmann, Reinhardt) and Russia (the activities of Stanislavski, Chekhov, Meyehold). It is also worth remembering about other European countries such as Austria (von Hofmannsthal, Schnitzler, Rittner) or Italy (D'Annunzio). At the same time, great symbolic and poetic theater is born in Europe (Maeterlinck, Hauptmann, Strindberg, Claudel). Changes in the aesthetics of European drama and the modern understanding of theater (different approaches to stage space, lighting, costumes, etc.) have an impact on Polish drama, which is joining this trend of change. An autonomous phenomenon then is the drama and theater of Przybyszewski, another of Wyspiański, Staff, Hertztówna, Zeromski, Kasprowicz, Orkan, Miciński, Rostworowski, Zegadłowicz and Leśmian, prefiguring the theater of the twentieth century (Artoud, Kantor, Grotowski, Szajna). Drama and theater are looking for their own means of artistic expression. Each of these playwrights is a member of the theater which creates its individual concept. Modern genres appear, e.g. psychological drama, modernist tragedy, farce, sad comedy, there is a return to tragedy, liturgical drama, mystery play. Theatrical forms are the result of genre transformations. They become separate, aesthetic constructs. The one-act play begins to play an important role. Concepts such as "temple theater", "enormous", "tragic" and "mystery" appear. The Great Reform of Theater in Western Europe and in Poland leads to a fundamental change in the understanding of the role of theater and theatrical performance. Estimated workload: 30h meeting in the room + 160h preparation for classes |
Type of course
Course coordinators
Mode
General: Classroom and field classes Classroom | Term 2023Z: Classroom Classroom and field classes |
Learning outcomes
KNOWLEDGE
The graduate knows and understands:
— terminological and conceptual apparatus as well as scientific methods allowing for conducting research on drama and theater in a historical perspective and various types of traditions in selected epochs
— historical changes in knowledge about drama and theater related to the development of aesthetics, rhetoric and poetics, historical models of literary criticism and the beginnings of modern literary studies
— the specificity of the selective and profiled reconstruction of the philosophical, artistic, literary and religious traditions by later eras
— the place and role of the theatrical tradition in defining theatre, defining its specific features, establishing and revising its canon, and understanding and interpreting a literary text
SKILLS
A graduate is able to:
— use the acquired knowledge to identify gaps in the state of research and conduct own research on the work of selected drama creators, the functioning of theater environments and formations, etc.
— conduct an analysis and interpretation of the drama in a manner adequate to the aesthetic, religious, moral tradition, etc., within which it was created or to which it refers
— use terminology in the field of aesthetics, poetics, comparative literature and history of literature as well as knowledge of drama and theater in a manner adapted to the era in which the student conducts research
— in the discussion, choose arguments that take into account the traditions from which the work is based; the cultural, social, political, etc. context in which it was created; and the reinterpretations it was subjected to by readers and literary critics of various epochs
SOCIAL COMPETENCE
The graduate is ready to:
— participating in current cultural events aimed at deepening the knowledge of the literary, artistic and spiritual heritage of Poland and Europe
— respecting the importance of literary tradition in social life and their own scientific, educational or journalistic activity
— engaging with their scientific and popularizing work in the work of recognizing literary tradition, seeing it as a project of significant importance for national identity and the future of Poland and Europe
— to appreciate the importance of European and national cultural heritage for the understanding of social and cultural events
Assessment criteria
Presence, current preparation for classes, activity and student project: writing a theater review, e.g. based on the TVP archive (vod.pl). Two absences per semester are allowed. Above this number (incl
except for cases immediately documented) there are none
opportunities to complete classes
Practical placement
not applicable
Bibliography
FOREIGN LITERATURE (SELECTION)
Gabriele D' Annunzio, "Córka Joria. Tragedia pasterska", przeł. M. Konopnicka, Warszawa 1909.
Bjørn Bjørnson, „Bankructwo: obraz sceniczny w 4-ch aktach”, przeł. E. Lubowski, Warszawa 1876.
Antoni Czechow, „Wybór dramatów”, tłum. zbior., wyd. BN, Wrocław 1979 lub „Dramaty”, tłum. zbior., Łódź, 2019.
- „Trzy siostry”
- „Wiśniowy sad”
- „Wujaszek Wania”
Henrik Ibsen, „Wybór dramatów”, przeł. J Fruling, J. Giebułtowicz, oprac. O. Dobijanka-Witczakowa, t. 1 i 2, Wrocław 1983, (BN II 210) lub „Dramaty wybrane" t.1 i 2, nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny, wyd. Czuły Barbarzyńca, Warszawa 2018.
- „Upiory”
- „Dom lalki (Nora)”/ „Rosmersholm”/ „Hedda Gabler”
- „Dzika kaczka”
Maksim Gorki , "Na dnie", przeł. A. Kamieńska, J. Śpiewak, Kraków 1951.
Gerhart Hauptmann, „Dramaty”, t. 1 i 2, , tłum. P. Knapik, Wrocław 1998.
- „Przed wschodem słońca”
- „Takacze”
- „Woźnica Henszel”
Arthur Schnizler, „Dramaty wybrane” t.1 i 2, redakcja i wstęp Maciej Ganczar, tłum. zbior., Warszawa 2014.
- „Korowód”
August Strindberg, „Wybór dramatów", przeł. Z. Łanowski, wstęp L. Sokół, Wrocław 1977.
- „Ojciec”
- „Panna Julia”
John Millington Synge, „Jeźdźcy do morza", (Riders to the Sea), przeł. Maria Monika Misińska, „Dialog". Najlepsze dramaty irlandzkie (pdf)
Lew Tołstoj, "Potęga ciemnoty, czyli "Pazurek uwiązł - już po całym ptaszku", przeł. J. Pomianowski, [w:] "Utwory dramatyczne. "Dzieła", t. IX, Warszawa 1957.
Emil Zola, Teresa Raquin: dramat w 4 aktach, przeł. J. Klemensiewicz, Lwów-Złoczów 1908.
Arystoteles, „Poetyka", przeł. i oprac. H. Podbielski, Wrocław1983, (BN II 209).
Wybrane teksty z antologii: "O dramacie. Od Hugo do Witkiewicza. Poetyki. Manifesty. Komentarze", pod red. E. Udalskiej, Warszawa 1993.
POLISH LITERATURE (SELECTION)
Jan Kasprowicz, Z poematu „Marchołt gruby a sprośny, jego narodzin, życia i śmierci misterjum tragikomiczne“, Warszawa 1920.
Władysław Orkan, "Skapany świat. Dramat w czterech aktach z epilogiem", [w:] tenże, "Utwory dramatyczne, Dzieła zbiorowe", t. 1, red. zespoł. pod kierownictwem S. Pigonia, Kraków 1966.
Stanisław Przybyszewski, "Złote runo", [w:] tenże, "Wybór pism", oprac. R. Taborski, Wrocław 1966 (BN I 231).
Tadeusz Rittner, "Dramaty", oprac. Z. Raszewski, t. 1 i 2.Warszawa 1966.
Emil Zegadłowicz, „Lampka oliwna”, wyd. własne 1925.
Dramaty Gabrieli Zapolskiej („Ich czworo”), Włodzimierza Perzyńskiego („Lekkomyślna siostra”), ed. any available wolnelektury.pl lub polona.pl
SUBJECT LITERATURE (SELECTED)
Balme Ch., Wprowadzenie do nauki o teatrze, przeł. i uzupeł. opatrzyli W. Dudzik i M. Leyko, Warszawa2002.
Bab J., Teatr współczesny. Od Meiningeńczyków do Picatora, przeł. E. Misiołek, Warszawa 1959.
Bukowska-Schielmann M, „ja w śnie narodu przeklętym, uśpiony". Stanis- ława Wyspiańskiego dramaty-sny, Gdańsk 1994.
Dramat i teatr modernistyczny, pod. red. J. Błońskiego, J. Deglera, J. Popiela, D. Ratajczak, Wrocław 1992.
Dramat i teatr pozytywistyczny I, pod red. D. Ratajczak, Wrocław 1992.
Dramat i teatr religijny w Polsce, red. I. Sławińska, W. Kaczmarek, Lublin 1991.
Dramat polski XIX i XX wieku. Interpretacje i analizy, pod red. L. Ludorowskiego, Lublin 1987.
Eustachiewicz L., Dramaturgia Młodej Polski. Próba monografii dramatu, Warszawa 1986.
Greń Z., Szkice o dramacie zapomnianym, Kraków 1969.
J. A. Kisielewski i problemy dramatu młodopolskiego, red. E. Łoch, Rzeszów 1980.
Janion M. Tragizm, historia, prywatność. Prace wybrane, t.2, pod red. M. Czermińskiej, Kraków 2000.
Jaspers K., O tragiczności, przeł. A. Wołkowicz, [w:] tenże, Filozofia egzystencji. Wybór pism, wyboru dokonał S. Tyrowicz, Warszawa 1990.
W. Kaczmarek W., Claudel w Polsce. Chrześcijańskie perspektywy interpretacji dramatu teatru, Lublin 1989.
Kaczmarek W., Złamane pieczęcie Ksiegi. Inspiracje biblijne w dramaturgii Młodej Polski, Lublin 1999.
Kalemba-Kasprzak E., Prometeusz z przepiórką. Dramaty Stefana Żeromskiego: od Czarowica do Przełęckiego, Poznań 2000.
Kępiński Z., Wyspiański. Struktura mitu (1), „Dialog" 1968, nr 2, z. 10.
Kitto H..D. F., Tragedia grecka. Studium literackie, przel. J. Margański, Bydgoszcz 1997.
Kott J., Zjadanie bogów, Kraków 1986.
Lack S., Studia o St. Wyspiańskim, zebrał i przedm. opatrzył S. Pazurkiewicz, Częstochowa 1924.
Łempicka A., Nietzscheanizm Wyspiańskiego, „Pamiętnik Literacki" 1958, z. 3/4.
Łempicka A., Wyspiański, pisarz dramatyczny. Idee i formy, Kraków 1973.
G. Matuszek, Naturalistyczne dramaty, Kraków 2000.
Michalik J., Naturalistyczna technika dramatu, „Rocznik Komisji Historyczno- literackiej" XVI, 1979, s. 39-62.
Michalik J., Wokół teorii dramatu naturalistycznego, „Ruch Literacki" 1978, z. 2, s. 101-114.
Miodońska-Brookes E., „Mam ten dar bowiem: patrzę się inaczej". Szkice o twórczości Stanislawa Wyspiańskiego, Kraków 1997.
Miodońska-Brookes E., Studia o kompozycji dramatów Stanisława Wyspiańskiego, Kraków 1972.
Mitzner P., Tragizm w teatrze polskim XX wieku, „Odra" 1981, nr 9.
Myśl teatralna Młodej Polski. Antologia, wybór I. Sławińska, S. Kruk, Warszawa 1966.
Nicoll A., Dzieje dramatu. Od Ajschylosa do Anouilha, tłum. H. Krzeczkowski, W. Niepokólczycki, J. Nowacki, t. I i II, wyd. III, Warszawa 1983.
Nowakowski J., Wyspiański. Studia o dramatach, Kraków 1972.
O dramacie. Od Hugo do Witkiewicza. Poetyki. Manifesty. Komentarze, Warszawa 1993.
Olszewska M. "Tragedia chłopska". Od W. L. Anczyca do K. H. Rostworowskiego, Warszawa 2001.
Ortwin O., O Wyspiańskim i dramacie, [w:] tenże, Pisma krytyczne, t.1, oprac. J. Czachowska, Warszawa 1969.
Popiel J., Modernistyczne tragedie „winy i kary" (Kasprowicz, Orkan), „Ruch Literacki" 1993, z. 5.
Pośpiechowa L., Dramaty Leopolda Staffa, Opole 1966.
Problemy teorii dramatu i teatru, wybór i oprac. J. Degler,Wrocław1988.
Prussak M, „Po ogniu szum wiatru cichego". Wyspiański i mesjanizm, Warszawa 1993.
Pyzik T., Teoria tragedii. Ze studiów nad koncepcją tragedii w angielskich i amerykańskich badaniach literackich po II wojnie światowej, Katowice 1976. Ratajczakowa D., Komedia w epoce Młodej Polski, [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995, s. 519-533. Rzewuska E., Polski dramat ekspresjonistyczny wobec konwencji gatunkowych, Lublin 1988.
Sławińska I, Główne problemy struktury dramatu, [w:] Problemy teorii dramatu i teatru, [praca zbiór.] wybór i oprac. J. Degler, Wroclaw 1988.
Sławińska I, O badaniu wizji teatralnej Wyspiańskiego, [w:] taż, Sceniczny gest poety. Zbiór studiów o dramacie, Kraków 1960.
Sławińska I., Tragedia w epoce Młodej Polski. Z zagadnień struktury dramatu, Toruń 1948.
Styan J.L., Współczesny dramat w teorii i scenicznej praktyce, przedm. J. Błoński, przel. i oprac. M. Sugiera, Wroclaw 1997.
Sugiera M, „Sceniczność" i „niesceniczność" jako problem młodopolskiego dramatu, s. 565-581. [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995,
Szondi P., Teoria nowoczesnego dramatu, przel. E. Misiołek, Warszawa 1976.
Taborski R., W kręgu młodopolskiego dramatu i teatru. Dwa szkice, Warszawa 1993.
Truskolaska A., Młodopolska ekspansja pojęcia „misterium" [w:] Wśród mitów teatralnych Mlodej Polski, pod. red. I. Sławińskiej i M.B. Stykowej, Kraków - Wroclaw 1983.
Ubersfeld A. Czytanie teatru I, przeł. J. Żurowska, Warszawa 2002.
Udalska E., „Piece bien faite": termin, formuła, miejsce w poetykach XIX w., [w:] Dramat Udalska E., „Pice bien faite": termin, formula, miejsce w poetykach XIX w., [w:] Dramat teatr pozytywistyczny, [praca zbiór.] pod red. D. Ratajczak, Wrocław 1991.
Wojdak M., Gdy zabrakło happy endu, czyli o jednoaktówce przełomu XIX i XX wieku. s. 533-549, [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995.
Wśród mitów teatralnych Młodej Polski , pod red. I. Sławińskiej i M.B. Stykowej, Kraków-Wrocław 1983.
Ziołowicz A., „Misteria polskie". Z problemów misteryjności w dramacie romantycznym i młodopolskim, Kraków 1997.
|
Term 2023Z:
FOREIGN LITERATURE (SELECTION) Bjørn Bjørnson, „Bankructwo: obraz sceniczny w 4-ch aktach”, przeł. E. Lubowski, Warszawa 1876. Antoni Czechow, „Wybór dramatów”, tłum. zbior., wyd. BN, Wrocław 1979 lub „Dramaty”, tłum. zbior., Łódź, 2019. Henrik Ibsen, „Wybór dramatów”, przeł. J Fruling, J. Giebułtowicz, oprac. O. Dobijanka-Witczakowa, t. 1 i 2, Wrocław 1983, (BN II 210) lub „Dramaty wybrane" t.1 i 2, nowych przekładach z języka norweskiego Anny Marciniakówny, wyd. Czuły Barbarzyńca, Warszawa 2018. Maksim Gorki , "Na dnie", przeł. A. Kamieńska, J. Śpiewak, Kraków 1951. Gerhart Hauptmann, „Dramaty”, t. 1 i 2, , tłum. P. Knapik, Wrocław 1998. Arthur Schnizler, „Dramaty wybrane” t.1 i 2, redakcja i wstęp Maciej Ganczar, tłum. zbior., Warszawa 2014. John Millington Synge, „Jeźdźcy do morza", (Riders to the Sea), przeł. Maria Monika Misińska, „Dialog". Najlepsze dramaty irlandzkie (pdf) Lew Tołstoj, "Potęga ciemnoty, czyli "Pazurek uwiązł - już po całym ptaszku", przeł. J. Pomianowski, [w:] "Utwory dramatyczne. "Dzieła", t. IX, Warszawa 1957. Arystoteles, „Poetyka", przeł. i oprac. H. Podbielski, Wrocław1983, (BN II 209). Władysław Orkan, "Skapany świat. Dramat w czterech aktach z epilogiem", [w:] tenże, "Utwory dramatyczne, Dzieła zbiorowe", t. 1, red. zespoł. pod kierownictwem S. Pigonia, Kraków 1966. Bab J., Teatr współczesny. Od Meiningeńczyków do Picatora, przeł. E. Misiołek, Warszawa 1959. Bukowska-Schielmann M, „ja w śnie narodu przeklętym, uśpiony". Stanis- ława Wyspiańskiego dramaty-sny, Gdańsk 1994. Dramat i teatr modernistyczny, pod. red. J. Błońskiego, J. Deglera, J. Popiela, D. Ratajczak, Wrocław 1992. Dramat i teatr pozytywistyczny I, pod red. D. Ratajczak, Wrocław 1992. Dramat i teatr religijny w Polsce, red. I. Sławińska, W. Kaczmarek, Lublin 1991. Dramat polski XIX i XX wieku. Interpretacje i analizy, pod red. L. Ludorowskiego, Lublin 1987. Eustachiewicz L., Dramaturgia Młodej Polski. Próba monografii dramatu, Warszawa 1986. Greń Z., Szkice o dramacie zapomnianym, Kraków 1969. J. A. Kisielewski i problemy dramatu młodopolskiego, red. E. Łoch, Rzeszów 1980. Janion M. Tragizm, historia, prywatność. Prace wybrane, t.2, pod red. M. Czermińskiej, Kraków 2000. Jaspers K., O tragiczności, przeł. A. Wołkowicz, [w:] tenże, Filozofia egzystencji. Wybór pism, wyboru dokonał S. Tyrowicz, Warszawa 1990. W. Kaczmarek W., Claudel w Polsce. Chrześcijańskie perspektywy interpretacji dramatu teatru, Lublin 1989. Kaczmarek W., Złamane pieczęcie Ksiegi. Inspiracje biblijne w dramaturgii Młodej Polski, Lublin 1999. Kalemba-Kasprzak E., Prometeusz z przepiórką. Dramaty Stefana Żeromskiego: od Czarowica do Przełęckiego, Poznań 2000. Kępiński Z., Wyspiański. Struktura mitu (1), „Dialog" 1968, nr 2, z. 10. Kitto H..D. F., Tragedia grecka. Studium literackie, przel. J. Margański, Bydgoszcz 1997. Kott J., Zjadanie bogów, Kraków 1986. Lack S., Studia o St. Wyspiańskim, zebrał i przedm. opatrzył S. Pazurkiewicz, Częstochowa 1924. Łempicka A., Nietzscheanizm Wyspiańskiego, „Pamiętnik Literacki" 1958, z. 3/4. Łempicka A., Wyspiański, pisarz dramatyczny. Idee i formy, Kraków 1973. G. Matuszek, Naturalistyczne dramaty, Kraków 2000. Michalik J., Naturalistyczna technika dramatu, „Rocznik Komisji Historyczno- literackiej" XVI, 1979, s. 39-62. Michalik J., Wokół teorii dramatu naturalistycznego, „Ruch Literacki" 1978, z. 2, s. 101-114. Miodońska-Brookes E., „Mam ten dar bowiem: patrzę się inaczej". Szkice o twórczości Stanislawa Wyspiańskiego, Kraków 1997. Miodońska-Brookes E., Studia o kompozycji dramatów Stanisława Wyspiańskiego, Kraków 1972. Mitzner P., Tragizm w teatrze polskim XX wieku, „Odra" 1981, nr 9. Myśl teatralna Młodej Polski. Antologia, wybór I. Sławińska, S. Kruk, Warszawa 1966. Nicoll A., Dzieje dramatu. Od Ajschylosa do Anouilha, tłum. H. Krzeczkowski, W. Niepokólczycki, J. Nowacki, t. I i II, wyd. III, Warszawa 1983. Nowakowski J., Wyspiański. Studia o dramatach, Kraków 1972. O dramacie. Od Hugo do Witkiewicza. Poetyki. Manifesty. Komentarze, Warszawa 1993. Olszewska M. "Tragedia chłopska". Od W. L. Anczyca do K. H. Rostworowskiego, Warszawa 2001. Ortwin O., O Wyspiańskim i dramacie, [w:] tenże, Pisma krytyczne, t.1, oprac. J. Czachowska, Warszawa 1969. Popiel J., Modernistyczne tragedie „winy i kary" (Kasprowicz, Orkan), „Ruch Literacki" 1993, z. 5. Pośpiechowa L., Dramaty Leopolda Staffa, Opole 1966. Problemy teorii dramatu i teatru, wybór i oprac. J. Degler,Wrocław1988. Prussak M, „Po ogniu szum wiatru cichego". Wyspiański i mesjanizm, Warszawa 1993. Pyzik T., Teoria tragedii. Ze studiów nad koncepcją tragedii w angielskich i amerykańskich badaniach literackich po II wojnie światowej, Katowice 1976. Ratajczakowa D., Komedia w epoce Młodej Polski, [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995, s. 519-533. Rzewuska E., Polski dramat ekspresjonistyczny wobec konwencji gatunkowych, Lublin 1988. Sławińska I, Główne problemy struktury dramatu, [w:] Problemy teorii dramatu i teatru, [praca zbiór.] wybór i oprac. J. Degler, Wroclaw 1988. Sławińska I, O badaniu wizji teatralnej Wyspiańskiego, [w:] taż, Sceniczny gest poety. Zbiór studiów o dramacie, Kraków 1960. Sławińska I., Tragedia w epoce Młodej Polski. Z zagadnień struktury dramatu, Toruń 1948. Styan J.L., Współczesny dramat w teorii i scenicznej praktyce, przedm. J. Błoński, przel. i oprac. M. Sugiera, Wroclaw 1997. Sugiera M, „Sceniczność" i „niesceniczność" jako problem młodopolskiego dramatu, s. 565-581. [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995, Szondi P., Teoria nowoczesnego dramatu, przel. E. Misiołek, Warszawa 1976. Taborski R., W kręgu młodopolskiego dramatu i teatru. Dwa szkice, Warszawa 1993. Truskolaska A., Młodopolska ekspansja pojęcia „misterium" [w:] Wśród mitów teatralnych Mlodej Polski, pod. red. I. Sławińskiej i M.B. Stykowej, Kraków - Wroclaw 1983. Ubersfeld A. Czytanie teatru I, przeł. J. Żurowska, Warszawa 2002. Udalska E., „Piece bien faite": termin, formuła, miejsce w poetykach XIX w., [w:] Dramat Udalska E., „Pice bien faite": termin, formula, miejsce w poetykach XIX w., [w:] Dramat teatr pozytywistyczny, [praca zbiór.] pod red. D. Ratajczak, Wrocław 1991. Wojdak M., Gdy zabrakło happy endu, czyli o jednoaktówce przełomu XIX i XX wieku. s. 533-549, [w:] Stulecie Młodej Polski. Studia pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995. Wśród mitów teatralnych Młodej Polski , pod red. I. Sławińskiej i M.B. Stykowej, Kraków-Wrocław 1983. Ziołowicz A., „Misteria polskie". Z problemów misteryjności w dramacie romantycznym i młodopolskim, Kraków 1997. |
Notes
|
Term 2023Z:
The seminar aims to familiarize students who want to deepen their knowledge of the history of drama and theater during the Great Theater Reform in Europe (the theater of French, Scandinavian, German, Italian, Russian naturalism and symbolism, poetic and symbolist theatre) and in Poland. The classes aim to present the evolution of thinking about theater as an autonomous field of art, to show the evolution of dramatic content and forms at the turn of the 19th and 20th centuries; bring closer the profiles of outstanding people of the theatre, undertake a joint reading of a hermeneutical nature in order to interpret selected dramatic works. |
Additional information
Additional information (registration calendar, class conductors, localization and schedules of classes), might be available in the USOSweb system: