Iberyjskie (nie)porozumienie 3305-IN-2U
Przedmiot obejmuje wybrane zagadnienia z związane z konfrontacją językową języków portugalskiego i hiszpańskiego w zakresie fonetyki, morfologii, leksyki i elementów składni.
Oba języki iberyjskie wykazują się wieloma cechami wspólnymi, co sprawia, że stopień wzajemnego porozumienia ich rodzimych użytkowników jestduży. Niemniej jednak, mimo wspólnego przodka – łaciny, oddzielny rozwój tych języków sprawił, że w każdym z nich pojawiły się specyficzne rozwiązania gramatyczne.
Głównym celem zajęć jest zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice między formami omawianych języków celem uporządkowania sobie systematycznych (nie)odpowiedniości formalnych, a także wyeliminowania wpływów języka kastylijskiego w języku portugalskim.
Wybrane zagadnienia:
Fonetyka:
1. Samogłoski ustne i nosowe,
2. Dyftongi ustne i nosowe,
3. Tryftongi ustne i nosowe,
4. Spółgłoski,
5. Dwuznaki,
6. Dzielenie wyrazów na sylaby i przenoszenie wyrazów do kolejnego wersu.
Morfologia i składnia:
1. Rodzaj gramatyczny,
2. Liczba mnoga,
3. Zaimki osobowe, pytajne, wskazujące, nieokreślone, dzierżawcze, względne,
4. Liczebniki,
5. Czasowniki (koniugacje, formy bezosobowe, czasy proste i czasy złożone, strona bierna, czasowniki posiłkowe),
6. Przyimki,
7. Spójniki.
Leksyka:
1. Charakterystyka ogólna,
2. Fałszywi przyjaciele,
3. Analiza tekstów.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
K_W02: student posiada podstawową terminologię nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa komparatywnego, jego źródła oraz zastosowania
K_W03: student zna metodologię badań porównawczych
K_W04: student zna miejsce studiów nad portugalskim obszarem językowym w systemie nauk humanistycznych oraz ich przedmiotowe i metodologiczne powiązania z innymi dyscyplinami naukowymi
K_W06: student zna wybrane zjawiska z zakresu historii języka portugalskiego i hiszpańskiego
K_W08: student zna wyznaczniki niezbędne w profesjonalnej analizie procesów językowych portugalskiego i hiszpańskiego obszaru językowego
K_U03: student potrafi stosować podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, w dyscyplinach, w których prowadzony jest kierunek studiów
K_K02: student gotowy jest do podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka portugalskiego, ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, samooceny własnych kompetencji i doskonalenia umiejętności
Kryteria oceniania
Zaliczenie na podstawie:
- obecności na zajęciach (dopuszczalne dwie nieobecności. W przypadku większej liczby nieobecności student ma obowiązek zdać materiał zajęć, w których nie uczestniczył);
- pisemnego kolokwium;
- ustnej prezentacji wybranego zagadnienia związanego z przedmiotem zajęć;
- oceniania ciągłego w trakcie zajęć.
W skład oceny końcowej wchodzą:
- egzamin pisemny na platformie kampus – 60 % oceny końcowej,
- prezentacja na wybrane zagadnienie – 30 % oceny końcowej,
- praca podczas zajęć – 10 % oceny końcowej.
Na egzaminie obowiązuje następująca skala ocen:
• 0-69% – ocena ndst
• 70-74% – ocena dst
• 75-79% – ocena dst +
• 80-84% – ocena db
• 85-89% – ocena db +
• 90-100% – ocena bdb
Na zajęciach wymagana jest obecność. Studenci są oceniani w sposób ciągły na podstawie uczestnictwa, aktywności oraz przygotowania do zajęć.
Metody kształtujące dla oceny ciągłej to:
- dyskusja oceniająca sposób przygotowania zadanych zagadnień
- przygotowanie przez studentów opracowań ustnych na zadany temat.
Metody podsumowujące:
- ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu egzaminu pisemnego.
Praktyki zawodowe
-
Literatura
1. Cardeira E., O essencial sobre a história do português, Lisboa, 2006;
2. Castro I., Curso de história da língua portuguesa, Lisboa, 1991;
3. Espada, F., Manual de Fonética. Exercícios e Explicações, Lisboa, 2006;
4. Gómez Torrego, L., Gramática didáctica del español, 2007;
5. Lapesa, R. Historia de la Lengua Española, Madrid, 1981;
6. Lathrop, T., Curso de gramática histórica española, Barcelona, 1984;
7. Perlin, J., Metodologia Językoznawstwa Diachronicznego, Warszawa, 2004;
8. Teyssier P., História da língua portuguesa, Lisboa, 1982;
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: