Dyplomatyczne rewolucje – narodziny nowożytnej dyplomacji europejskiej (XVI – XVIII w.) 3104-M3K2-DR
Zajęcia adresowane są do studentów studiów magisterskich zainteresowanych pogłębianiem wiedzy z zakresu historii nowożytnej, historii politycznej i dziejów dyplomacji. Pierwsze dwa - trzy spotkania poświęcone będą omówieniu zagadnienia dyplomatycznej rewolucji, jaka dokonała się w Europie w XVI - XVII w. Studiować będziemy fragmenty prac teoretycznych (de Caillers, E. de Vattel) oraz zapoznamy się z podstawowymi opracowaniami ogólnymi do dziejów dyplomacji (Nahlik, Wójcik, Michalski).
Następnie przez kolejne zajęcia poznawać będziemy wydawnictwa źródłowe zawierające najważniejsze typy materiałów dyplomatycznych: traktaty międzynarodowe, instrukcje dyplomatyczne, korespondencję dyplomatyczną posłów i reskrypty dla nich, korespondencję wewnątrzministerialną w materiach dyplomatycznych, korespondencję polityczną władców. Studenci będą mieli okazję zapoznać się zarówno z dawnymi (a wciąż wykorzystywanymi) i z najnowszymi edycjami źródłowymi. Poszczególnym typom źródeł przyjrzymy się też na przykładach konkretnych misji i ich dokumentacji (np. misje Grzymułtowskiego z 1686, Leszczyńskiego z 1700, Ponińskiego z 1717, Chomentowskiego z 1720). Poruszać będziemy problemy związane z przesyłaniem korespondencji, jej utajnianiem i odszyfrowywaniem, uwierzytelnianiem, ratyfikowaniem dokumentów, problemem wiarygodności przekazywanych informacji itp.
Wybrane instrukcje i relacje będą podstawą ćwiczeń neograficznych – tj. czytania rękopisów
Przewidziane są także zajęcia wprowadzające w techniki poszukiwań materiałów archiwalnych w polskich i zagranicznych zasobach akt do dziejów dyplomacji nowożytnej, w tym w zasobach internetowych.
Szczegółowy plan (wraz z wykazem literatury) na cały semestr zostanie rozdany na pierwszych zajęciach.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po zaliczeniu zajęć student:
1. ma rozszerzoną wiedzę o typologii źródeł do dziejów dyplomacji (traktaty teoretyczne dotyczące sztuki dyplomacji, instrukcje dyplomatyczne, traktaty międzynarodowe, korespondencję dyplomatyczną (relacje i reskrypty), diariusze misji, rachunki poselstw, szyfry. Rozumie przyczyny ich zmienności w czasie oraz konsekwencje tego zróżnicowania dla procedury interpretacyjnej;
2. ma pogłębioną znajomość metod i narzędzi krytyki różnych typów źródeł dyplomatycznych w procesie badawczym; doskonali swój warsztat w zakresie nauk pomocniczych historii; ma pogłębioną znajomość specjalistycznej terminologii dyplomatycznej; ma wiedzę na temat nowoczesnych narzędzi utrwalania, przekazywania i analizy źródeł dyplomatycznych, w tym narzędzi cyfrowych;
3. ma pogłębioną znajomość specyfiki języka źródeł dyplomatycznych; doskonali umiejętności neograficzne (czytanie rękopisów z epoki nowożytnej)
4. ma wiedzę na temat geografii źródeł właściwych do badań nad daną epoką i dziedziną historii oraz zna instytucje ochrony dziedzictwa historycznego i inne podmioty sprawujące pieczę nad tymi zasobami;
5. wzbogaca swoją wiedzę faktograficzną dotyczącą omawianych misji, aparat pojęciowy, uczy się łączyć fakty i wyciągać wnioski.
6. rozumie konieczność stałego doskonalenia warsztatu badawczego historyka.
Kryteria oceniania
- metody: praca własna (lektura i przygotowanie zadanych źródeł); wspólne ćwiczenia neograficzne (czytanie rękopisów); dyskusja w grupie dot. zagadnień z zakresu źródłoznawstwa.
- Ocena ciągła aktywności. Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest systematyczna lektura zadanego materiału, przygotowywanie omówienia zadanych źródeł i wydawnictw źródłowych oraz inteligentna dyskusja na zajęciach.
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Szczegółowy wykaz źródeł i literatury zostanie podany na pierwszych zajęciach.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: