Teatry rozrywkowe międzywojennej Warszawy 3002-KON2021K11
Kultura popularna dwudziestolecia – problemy badawcze.
Różne obiegi teatralne, rehabilitacja niskich gatunków: czego się możemy dowiedzieć o świecie
przyglądając się gatunkom popularnym?
Specyfika gatunków – kabaret literacki a rewia; scena a film.
Scena rozrywkowa jako przestrzeń performatywna; specyfika umiejętności aktorskich; konferansjerka.
Glamour po polsku – system gwiazd w teatrze międzywojennym; przemysł rozrywkowy.
Scena–ekran–przemysł fonograficzny–dancing – jak wzajemnie na siebie wpływają: kto i dla kogo pisze, kręci, gra, śpiewa i tańczy?
Kabaret a literatura: Tuwim, Hemar, Szlengel, Włast. Dobra i zła poezja.
Kultura popularna jako pole negocjowania relacji polsko–żydowskich.
Motywy literackie, tematy: o czym oni śpiewają?
Kabaret a polityka: rasa, klasa i płeć.
Wielki świat a półświatek: prawdziwa historia Szpicbródki; zabójstwo Igi Korczyńskiej.
Scena rozrywkowa jako przestrzeń emancypacji czy narzędzie konserwowania porządku społecznego?
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student zna i rozumie:
– swoistość nauk o kulturze oraz ich związki z innymi naukami humanistycznymi i społecznymi (w tym – specyfikę badań nad kulturą popularną)
– podstawową terminologię nauki o teatrze
– metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury
– wybrane nurty i narzędzia historii teatru, widowisk oraz sztuk wizualnych i filmu
Student potrafi
– wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych
– określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji
– zabierać głos w dyskusji stosując poprawne strategie argumentacyjne i operacje logiczne
Student jest gotów do
– krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści
– przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów
Kryteria oceniania
Ocena ciągła: obecność i aktywny udział w zajęciach. Krótka praca pisemna.
Literatura
Bauman o popkulturze. Wypisy, koncepcja i wybór Mateusz Halawa, Paulina Wróbel, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
Chris Barker, Studia kulturowe. Teoria i praktyka, przeł. Agata Sadza, UJ, Kraków 2005.
Łukasz Biskupski, Miasto atrakcji. Narodziny kultury masowej na przełomie XIX i XX wieku. Kino w systemie rozrywkowym Łodzi, NCK,
Warszawa 2013.
Krystyna Duniec, Dwudziestolecie. Przedstawienia, Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, IS PAN, Uniwersytet SWPS, Warszawa 2017.
John Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, przeł. Katarzyna Sawicka, Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2010.
Dorota Fox, Kabarety i rewie międzywojennej Warszawy. Z prasowego archiwum Dwudziestolecia, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,
Katowice 2007.
Knud Andreas Grimstad, Polsko-żydowskie gry kabaretowe, czyli Juliana Tuwima próba akulturacji, przeł. Magdalena i Michał Lachman,
„Teksty Drugie” 2009 nr 3.
Stefania Grodzieńska, Urodził go „Niebieski Ptak”, Warszawa 1988.
Ryszard Marek Groński, Jak w przedwojennym kabarecie, Warszawa 1978
Ryszard Marek Groński, Kabaret Hemara, Warszawa 1988
Barbara Król-Kaczorowska, Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748-1975, PIW, Warszawa 1986.
Wojciech Kałużyński, Kino, teatr, kabaret w przedwojennej Polscy, Warszawa 2013
Marek Krajewski, Kultury kultury popularnej, UAM, Poznań 2005
Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918-1939, Warszawa 1976
Tomasz Lerski, Syrena Record. Pierwsza polska wytwórnia fonograficzna / Poland’s first recording company: 1904–1939, Editions Karin,
Warsaw –New York 2004.
Agata Łuksza, Dżentelmen i tancerka, Klasa i płeć w Warszawie międzywojennej, „Communicare – Almanach Antropologiczny” nr 6,
Aktorka / emancypacje [https://ikp.uw.edu.pl/aktorkaemancypacje-almanach-antropologiczny-6/]
Agata Łuksza, Glamour, kobiecość, widowisko, Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, IS PAN, WUW, Warszawa 2016.
Bożena Mamontowicz-Łojek, Terpsychora i lekkie muzy. Taniec widowiskowy w Polsce w okresie międzywojennym (1918-1939), Polskie
Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1972.
Tomasz Mościcki, Kochana stara buda. Teatr Qui pro Quo, Wydawnictwo LTW, Łomianki 2008.
Tomasz Majewski, Dialektyczne feerie. Szkoła frankfurcka i kultura popularna, Wyd. Officyna, Łódź 2011.
Tomasz Majewski (red.) Rekonfiguracje modernizmu. Nowoczesność i kultura popularna, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: