Antropologia widowisk – nowe horyzonty 3002-KON2021K10
Wychodząc z założenia o politycznym charakterze teatru, performansu i widowiska, chcemy sprawdzić skuteczność rozmaitych strategii
działania w zachowaniach społecznych: od performansów władzy i przemocy, poprzez widowiska wspólnoty (communitas) i praktyki
narzucające tożsamość po konstruowanie nowych podmiotowości. Zagadnienia te będą omawiane m.in. na podstawie analizy rozmaitych
ruchów i akcji społecznych – od Parady Równości po Occupy Wall Street, od miesięcznic smoleńskich po czarny protest.
Podczas zajęć będziemy twórczo nawiązywać do – klasycznych już – rozpoznań i narzędzi antropologii widowisk, pytając o ich aktualność
w refleksji nad politycznością współczesnych performansów społecznych, widowisk kulturowych.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student zna i rozumie:
– swoistość nauk o kulturze oraz ich związki z innymi naukami humanistycznymi i społecznymi
– podstawową terminologię antropologii widowisk
– metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury
– wybrane nurty i narzędzia historii teatru, widowisk oraz sztuk wizualnych i filmu
Student potrafi
– wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych
– określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji
– zabierać głos w dyskusji stosując poprawne strategie argumentacyjne i operacje logiczne
Student jest gotów do
– krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści
– przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów
– dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju
Kryteria oceniania
Ocena ciągła – obecność i aktywność na zajęciach. Krótka praca pisemna albo zaliczenie ustne (do wyboru)
Literatura
Przykładowa literatura:
Carla Blumenkranz (red.), Occupy!: Sceny z okupowanej Ameryki, tłum Barbara Szelewa, Warszawa 2012.
S. Boym, Dyskomfort nostalgii, w: (Kon)teksty pamięci. Antologia, red. naukowa Kornelia Kończal, Warszawa 2014, s. 327–341.
Jean Baudrillard, Symulakry i symulacja, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2005.
Judith Butler, Zapiski o performatywnej teorii zgromadzeń, tłum. Joanna Bednarek, Warszawa 2016; Ramy wojny: kiedy życie godne jest
opłakiwania?, tłum. Agata Czarnacka, Warszawa 2011.
Michel Foucault, Trzeba bronić społeczeństwa: wykłady w College de France, 1976, tłum. Małgorzata Kowalska, Warszawa 1998.
Eric Hobsbawm, Terence Ranger (red.), Tradycja wynaleziona, tłum. Mieczysław Godyń, Filip Godyń, Kraków 2008.
Chantal Mouffe, Agonistyka: polityczne myślenie o świecie, tłum. Barbara Szelewa, Warszawa 2015.
Joseph Roach, Cities of the dead: circum-Atlantic performance, New York 1996.
Michael Warner, Publics and Counterpublics, New York 2005.
Grzegorz Ziółkowski, Okrutny teatr samospaleń. Protesty samobójcze w ogniu i ich echa w kulturze współczesnej, Poznań 2018
(Pełna lista lektur zostanie podana na pierwszych zajęciach)
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: