Dziennikarstwo polskie 2700-L-DM-Z4DZPO-DZI
Na program przedmiotu składają się wybrane problemy związane z procesami profesjonalizacji i instytucjonalizacji dziennikarstwa, w tym ich społeczne, kulturowe i polityczne determinanty. Szczegółowo omawiane są także: przyczyny, stan obecny i perspektywy wewnętrznego zróżnicowania środowiska dziennikarskiego, syndrom cech społecznych zawodu dziennikarskiego oraz stereotyp zawodu dziennikarskiego i jego ewolucja. W programie przedmiotu są też aktualne problemy środowiska dziennikarskiego, omawiane w kontekście transformacji polskiego systemu i rynku medialnego.
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Opis w j. polskim
Po ukończeniu przedmiotu student:
Wiedza
1. Zna okoliczności powstania zawodu dziennikarskiego w Polsce oraz polityczne i społeczne determinanty jego rozwoju.
2. Zna strukturę środowiska dziennikarskiego i czynniki, które ją określają (w przeszłości i obecnie).
3. Zna główne cechy składające się na wizerunek zawodu dziennikarskiego w świadomości społecznej.
4. Zna najważniejsze zjawiska i procesy dokonujące się obecnie w środowisku zawodowym dziennikarzy w Polsce.
Umiejętności:
1. Umie wskazać najważniejsze czynniki, które decydowały o powstaniu zawodu dziennikarskiego w Polsce.
2. Umie określić przebieg ewolucji zawodu dziennikarskiego w Polsce w wiekach XIX-XXI.
3. Umie dokonywać samodzielnej oceny syndromu cech społecznych zawodu dziennikarskiego.
4. Umie zebrać literaturę dotyczącą zawodu dziennikarskiego w Polsce.
Inne kompetencje:
1. Rozumie na czym polega odpowiedzialność społeczna dziennikarzy.
2. Rozumie jak ważna jest rola dziennikarzy w procesie budowy społeczeństwa obywatelskiego.
Kryteria oceniania
W trakcie pisemnej pracy zaliczeniowej student powinien wykazać się wiedzą na temat zagadnień omawianych w trakcie wykładów a także znajomością przynajmniej niektórych publikacji z zakresu literatury przedmiotu.
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
1. Bajka Z. – Dziennikarze (w:) Komunikowanie masowe w Polsce: lata osiemdziesiąte. „Zeszyty Prasoznawcze” 1991, nr 1-2.
2. Bajka Z. – Dziennikarze lat dziewięćdziesiątych. „Zeszyty Prasoznawcze” 2000, nr 3-4.
3. Bauer Z., Chudziński E. – Dziennikarstwo i świat mediów. Kraków 2000.
4. Cybulski W. – Szukam kolegów na ekranie. Sylwetka dziennikarza w polskim filmie. „Zeszyty Prasoznawcze” 1984, nr 1.
5. Fryze F. – Rady dla dziennikarzy. „Zeszyty Prasoznawcze” 1979, nr 3.
6. Goban-Klas T. – Badania OBP nad dziennikarzami. „Zeszyty Prasoznawcze” 1986, nr 2 [także: Dziki S. – Suplement do artykułu]
7. Jacy są, a jacy powinni być dziennikarze? Komunikat z badań. BS/68/2002. CBOS, Warszawa 2002.
8. LegutkoP., Rodziewicz D. – Mity czwartej władzy – dla widzów, słuchaczy i czytaczy. Kraków 2002.
9. Luter A. – Schyłek dziennikarstwa. „Więź” 2011, nr 11/12.
10. Nałęcz D. – Zawód dziennikarza w Polsce 1918-1939. Warszawa 1981.
11. Opinie na temat pracy dziennikarzy. Komunikat z badań. BS/164/2012. CBOS, Warszawa 2012.
12. Pisarek W. – Kwalifikacje dziennikarzy w opinii redaktorów naczelnych. „Zeszyty Prasoznawcze” 1995, nr 1-2.
13. Pisarek W. – Zaufanie do dziennikarzy i prasy. „Zeszyty Prasoznawcze” 1984, nr 4.
14. Pokorna-Ignatowicz K. – Problemy zawodowe dziennikarzy w Polsce u progu nowego wieku (na podstawie analizy branżowego miesięcznika „Press”). „Studia Medioznawcze” 2001, nr 3.
15. Sonczyk W. – Zawód dziennikarski w kontekście transformacji polskiego systemu medialnego. „Studia Medioznawcze” 2001, nr 3.
16. Społeczna rola dziennikarzy. Komunikat z badań. BS/110/108/96. CBOS, Warszawa 1996.
17. Szot L. – Wpływ profesjonalizmu dziennikarzy na transformację polskiej prasy po 1989 roku. „Studia Medioznawcze” 2010, nr 2.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: