Nanoinżynieria, stacjonarne, drugiego stopnia (S2-PRK-NIN)

Program studiów

• dyscyplina wiodąca: nauki fizyczne, pozostałe dyscypliny: nauki chemiczne
• studia interdyscyplinarne
• kształcenie w zakresie fizyki oparte na światowej klasy badaniach naukowych prowadzonych na Wydziale Fizyki UW
• kształcenie w zakresie chemii oparte na światowej klasy badaniach naukowych prowadzonych na Wydziale Chemii UW
• kształcenie w na podstawie indywidualnego planu studiów przygotowywanego przez studenta zgodnie z jego zainteresowaniami, wspólnie z opiekunem kierunku
• szeroki zakres zajęć laboratoryjnych
• dostęp do pracowni komputerowych i bogato wyposażonych bibliotek specjalistycznych
• możliwość wykonywania własnych projektów i prototypów w pracowni Makerspace@UW
• możliwość uczestniczenia w pracach naukowych prowadzonych przez grupy badawcze na Wydziale Fizyki.
• praktyki zawodowe w ramach studiów
• zajęcia na Wydziale Fizyki UW (ul. Pasteura 5) i na Wydziale Chemii UW (ul. Pasteura 1)

Celem kształcenia na kierunku nanoinżynieria jest przekazanie interdyscyplinarnej wiedzy z zakresu fizyki i chemii. Absolwent uzyska wiedzę zarówno teoretyczną, jak również praktyczną w trakcie pracy w nowocześnie wyposażonych laboratoriach Uniwersytetu Warszawskiego oraz współpracujących z nimi innych jednostek naukowych. Absolwent pozna i zrozumie rolę nanotechnologii i inżynierii nanostruktur w rozwoju nowoczesnego społeczeństwa. Będzie merytorycznie przygotowany do rozwiązywania problemów technicznych i naukowych w nanotechnologii, zarówno w skali laboratoryjnej jak i przemysłowej, w tym także badań środowiskowych. Uzyskana wiedza pozwoli absolwentowi na podjęcie pracy w instytucjach związanych z wykorzystaniem chemii, fizyki oraz na kontynuowanie nauki.

Sylwetka absolwenta

Absolwent studiów nanoinżynierii drugiego stopnia otrzymuje wykształcenie w dziedzinie chemii, fizyki, nanotechnologii i inżynierii nanostruktur. Ma rozszerzoną wiedzę w zakresie fizyki i chemii oraz zaawansowanej matematyki i metod matematycznych; zna zaawansowane techniki numeryczne, obliczeniowe i informatyczne, a także zaawansowane techniki doświadczalne i obserwacyjne. Absolwent zna nowoczesną aparaturę naukowo-badawczą oraz częściowo aparaturę przemysłową wykorzystywaną w inżynierii nanostruktur. Zna też zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę w obszarze fizyki, chemii, nanotechnologii oraz inżynierii nanostruktur. Wie o aktualnych kierunkach rozwoju i najnowszych odkryciach w dziedzinie fizyki, chemii, nanotechnologii oraz inżynierii nanostruktur, potrafił zaplanować i wykonać obserwacje, doświadczenia, i obliczenia z zakresu fizyki, chemii oraz dotyczące nanotechnologii i inżynierii nanostruktur. Potrafi krytycznie ocenić wyniki doświadczeń i obliczeń teoretycznych oraz przeprowadzić analizę ich dokładności, znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, bazach danych i innych źródłach. Umie zastosować zdobytą wiedzę, umiejętności oraz metodykę fizyki i chemii do rozwiązywania problemów z dziedzin pokrewnych. Dzięki zajęciom w grupach badawczych absolwent potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. W zależności od wybranego dziedziny absolwent może posiadać następujące umiejętności:

• rozumienie działania podstawowych przyrządów i elementów fotonicznych; rozumienie podstawowych metod technologii i nanotechnologii materiałów tworzonych na potrzeby fotoniki; znajomość podstawowych metod charakteryzacji materiałów i struktur fotonicznych; twórcze podejście do zagadnienia nowych materiałów dla fotoniki, zarówno pod względem technologii ich otrzymywania, jak i modyfikowania ich właściwości;
• zdefiniowanie i rozumienie podstawowych zagadnień nanotechnologii, dostrzeganie zarówno zjawisk i procesów fizycznych jak też ekonomicznych; pozyskiwanie i opracowywanie danych empirycznych a w tym zwłaszcza dużych rekordów danych; umiejętność wizualizacji danych i ich interpretacji, modelowania matematycznego i algorytmizowania oraz modelowania numerycznego i komputerowego; umiejętność projektowania i prowadzenia symulacji komputerowych oraz porównywania uzyskanych wyników teoretycznych z empirycznymi;
• rozumienie podstawowych metod technologii i nanotechnologii materiałów; znajomość podstawowych metod charakteryzacji nanomateriałów; twórcze podejście do zagadnienia nowych nanomateriałów, zarówno pod względem technologii ich otrzymywania, jak i modyfikowania ich właściwości.