Analiza dyskursu wizualnego, część I 3502-JIS-7
Zajęcia są poświęcone zagadnieniom analizy przekazów wizualnych należących do różnych dyskursów/gatunków: od malarstwa, przez zdjęcia, reklamy wizualne, graffiti, vlepki, do filmu, telewizji i sztuki wideo.
Celem zajęć jest uwrażliwienie studentów na rozmaite uwarunkowania procesu komunikacji wizualnej, dostarczenie im narzędzi do samodzielnej interpretacji przekazów ikonicznych i pokazanie różnorodnych możliwości badawczych.
Istotnym elementem zajęć będą wspólne analizy tekstów wizualnych, służące ich dekodowaniu i rekonstrukcji rozmaitych elementów oddziałujących na odbiorcę. W ramach tych analiz poruszane będą zagadnienia odbioru i interpretacji rozmaitych tekstów wizualnych, kodowania znaczeń, relacji między kodem werbalnym a wizualnym, tworzenia i przekształcania znaczeń.
Równolegle badane będą teksty pochodzące ze źródeł zintytucjonalizowanych (telewizja, reklamy), jak i przekształcające znaczenie i reinterpretujące te teksty przekazy w rodzaju memów, vlepek czy graffiti, a także sztuki wideo.
Na zajęciach będą omawiane teksty teoretyczne należące do
różnych dyscyplin (socjologii, teorii literatury, retoryki, medioznawstwa, teorii filmu), pokazywane jako narzędzia analizy i inspiracje badawcze. Pod koniec zajęć studenci opracują samodzielną analizę wybranego tekstu lub zbioru tekstów wizualnych w formie eseju.
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu kursu student ma w zakresie WIEDZY:
K_W04
Ma uporządkowaną, pogłębioną wiedzę specjalistyczną w zakresie praktyk komunikacyjnych.
K_W07
Zna zaawansowane metody wypracowane przez językoznawstwo, lingwistyczną analizę dyskursu i semiotykę społeczną, pozwalające problematyzować, analizować i interpretować zjawiska zachodzące w dziedzinie kultury, komunikacji międzyludzkiej i dyskursów społecznych.
w zakresie UMIEJĘTNOŚCI
K_U01
Wykorzystując różne źródła potrafi wyszukiwać, selekcjonować, analizować, oceniać i integrować informacje dotyczące języka, komunikacji i dyskursywnych aspektów życia społecznego i formułować na tej podstawie krytyczne sądy.
K_U05
Potrafi wykorzystywać dorobek współczesnego językoznawstwa, lingwistycznej analizy dyskursu i semiotyki społecznej w celu krytycznej analizy i interpretacji wytworów kultury, nurtów intelektualnych i ideowych. Umie rozpoznawać środki, które budują ich znaczenia i oddziaływanie społeczne.
K_U06
Potrafi poddać analizie złożoną relację między medium a przekazem i wpływ, jaki wywierają wzajemnie na siebie. !
K_U08
Potrafi krytycznie analizować język debat publicznych (np. politycznych i publicystycznych) pod kątem stosowanych w nich strategii perswazyjnych i manipulacyjnych.
Kryteria oceniania
Praca pisemna - esej poświęcony wybranemu zagadnieniu z
zakresu analizy dyskursu wizualnego, np. analiza programu
publicystycznego, debaty itp.
Literatura
1. Roland Barthes, „Retoryka obrazu”, w: Ut pictura poesis,
red. M. Skwara i S. Wysłouch, Gdańsk 2006, s. 139-158.
2. Teun van Dijk, „Badania nad dyskursem, w: Dyskurs jako
struktura i proces, red. T. V.Dijk, Warszawa 2001, s. 9-44.
3. Umberto Eco, Nieobecna struktura, B. Spojrzenie
nieciągłe (Semiologia komunikatów wzrokowych),
Warszawa 1996, s. 121-196.
4. Piotr Francuz, Rozumienie przekazu telewizyjnego, R. 2
Rozumienie przekazu audiowizualnego, Lublin 2002, s.
69-122.
5. Wiesław Godzic, Telewizja jako kultura, R. 3 Jak
telewizja znaczy – kim jest widz? Między hegemonią
centrum a pluralizmem odbioru, Kraków 1999, s. 39-61.
6. Naomi Klein, No logo, R. 12. Prowokacje kulturowe,
Izabelin 2004, s. 297-328.
7. Jan Kordys, Mózg i znaki, R. 4. Kapłan i filozof,
Warszawa 1991, s. 124-150.
8. Ryszard W. Kluszczyński, „Historia i estetyka sztuki
wideo. Zagadnienia wstępne”, w: W świecie mediów, red.
E. Nurczyńska-Fidelska, Kraków 2001, s. 47-68.
9. Aleksandra Niżyńska, Street art jako alternatywna forma
debaty publicznej w przestrzeni miejskiej, Warszawa
2011, R. 3 Sztuka ulicy, s. 67-90.
10. Calvin Pryluck, Źródła znaczenia w filmie i w telewizji,
R. 3 Obraz, Warszawa 1988, s. 55-89.
11. Ellen Seiter, „Semiotyka, strukturalizm a telewizja”, w:
Teledyskursy. Telewizja w badaniach współczesnych, red.
R. Allen, Kilece 1998, s. 35-65.
12. Leo Spitzer, „Amerykańska reklama jako sztuka
popularna”, w: Język a społeczeństwo, red. M. Głowiński,
Warszawa 1980, s. 338-382.
13. Piotr Sztompka, Socjologia wizualna. Fotografia jako
metoda badawcza, Warszawa 2005, R. 2, R.3 i R. 5 (s.
24-46, 75-95).
14. Seweryna Wysłouch, Literatura a sztuki wizualne, R. V, VI i VII, Warszawa 1994, s. 78-156.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: