Gerontologia społeczna 3401-PS1-3GSd
Wykład ma za zadanie:
• przedstawić systematycznie wiedzę potrzebną do zaliczenia przedmiotu,
• zapoznać studenta z podstawowym zasobem wiedzy z zakresu gerontologii społecznej.
Na początku zostanie przedstawiona ogólna charakterystyka i podstawowe pojęcia tej dyscypliny naukowej. Następnie zaprezentowane zostaną wybrane obszary zainteresowań teoretycznych i dziedziny praktyki gerontologii społecznej.
Dyskusja na zajęciach ma prowadzić do lepszego zrozumienia poruszanych zagadnień.
Ćwiczenia mają za zadanie:
• pogłębić wiedzę przedstawioną na wykładach,
• dać jej zastosowanie praktyczne,
• mobilizować studentów do systematycznej pracy.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student będzie:
w sferze wiedzy
- miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin,
- miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych,
- miał wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych.
w sferze umiejętności
- potrafił identyfikować i interpretować wielowymiarowe procesy i zjawiska (społeczne, psychiczne, kulturowe, prawne, polityczne, organizacyjne i ekonomiczne) i dostrzega ich związek z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością,
- potrafił wykorzystywać interdyscyplinarną wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia,
- dobierał skuteczne strategie, metody i formy interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia.
w sferze kompetencji społecznych
- zdolny do funkcjonowanie w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról,
- uważny i wrażliwy na zjawiska wymagające reakcji społecznej,
- zdolny i gotowy do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej,
- gotowy do zwiększania własnych kompetencji i rozumie znaczenie ciągłego rozwoju profesjonalnego.
Kryteria oceniania
Zaliczenie w formie testu: czas pisania 40 minut, pytania zamknięte i otwarte.
Po zakończeniu zajęć student oceniany jest za:
w sferze wiedzy
- podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin,
- podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych,
- wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych.
w sferze umiejętności
- umiejętność identyfikowania i interpretowania wielowymiarowych procesów i zjawisk (społecznych, psychicznych, kulturowych, prawnych, politycznych, organizacyjnych i ekonomicznych) i dostrzegania ich związków z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością,
- wykorzystywanie interdyscyplinarnej wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia,
- dobieranie skutecznych strategii, metod i form interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia.
w sferze kompetencji społecznych
- zdolność do funkcjonowania w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról,
- wrażliwość na zjawiska wymagające reakcji społecznej,
- zdolność i gotowość do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej,
- gotowość do zwiększania własnych kompetencji i rozumienia znaczenia ciągłego rozwoju profesjonalnego.
Literatura
1. Barbara Szatur-Jaworska, Piotr Błędowski, Małgorzata Dzięgielewska, Podstawy gerontologii społecznej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006.
2. Marek Okólski (red. nauk.), Wyzwania starzejącego się społeczeństwa. Polska dziś i jutro. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2018.
3. Zofia Szarota, Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia. Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2010.
4. Ian Stuart-Hamilton, Psychologia starzenia się. Wprowadzenie (tłum. Aleksander Błachnio). Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2006.
5. Mirosław Górecki (red.), Prawda umierania i tajemnica śmierci. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2010.
6. Mirosław Górecki , Życie emocjonalne i seksualne ludzi starych. „Kwartalnik Pedagogiczny” 2020, nr 1 (255), s. 116-133.
7. Piotr Szukalski , Ageizm – dyskryminacja ze względu na wiek, [w:] Jerzy T. Kowaleski, Piotr Szukalski (red.), Starzenie się ludności Polski – między demografią a gerontologią społeczną. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2008, s. 153-184.
8. Piotr Szukalski (red.) Przygotowanie do starości. Polacy wobec starzenia się. Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2009.
9. Robert D. Hill, Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesieni życia (tłum. Michał Lipa). Laurum, Warszawa 2009.
10. Kinga Wiśniewska-Roszkowska, Starość jako zadanie. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1989.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: