Językoznawstwo (H) 3305-J-H-1U
Wprowadzenie do językoznawstwa ogólnego – dyscypliny, która odegrała ważną rolę w rozwoju nauk humanistycznych. Zajęcia miałby na celu zapoznanie studentów z najważniejszymi kierunkami i szkołami w językoznawstwie, zwłaszcza XX i XXI w. i wypracowanymi przez nie metodologiami badań lingwistycznych. Omówione zostałyby teoretycznie najważniejsze nurty językoznawstwa: strukturalizm, generatywizm, kognitywizm, itd. oraz przybliżone zostałyby pojęcia dotyczące badań językoznawczych z dziedzin tj.: socjolingwistyka, etnolingwistyka, psycholingwistyka, neurolingwistyka, itp. Na podstawie ćwiczeń interdyscyplinarnych, studenci mieliby możliwość przekonania się, jak ważną rolę może odegrać znajomość zagadnień lingwistycznych w innych dziedzinach humanistycznych: literaturze, stylistyce, translatologii, nauczaniu, filozofii, logice, itd.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu student:
- ma pogłębioną wiedzę na temat miejsca językoznawstwa w nauce
- potrafi wyróżnić główne nurty językoznawcze
- potrafi rozróżnić podstawowe różnice dialektalno-regionalne
- potrafi wybrać metodologię badań do odpowiednich typów tekstu
- potrafi wyjaśnić rodzaje związków składniowych
- potrafi wykonać badanie na korpusie tekstowym
- potrafi zanalizować podstawowe i złożone jednostki semantyczne
- potrafi przeprowadzić analizę znaczeniową tekstu na wybranym korpusie audio
Kryteria oceniania
W skład oceny końcowej wchodzą:
- opanowanie materiału przedstawionego na zajęciach wykładowych
- ewentualne konsultacje dotyczące omawianych zagadnień
- egzamin pisemny na koniec roku z całości materiału
Praktyki zawodowe
-
Literatura
ALCINA, J., BLECUA, J.M. (1982): Gramática española, Ariel, Barcelona.
COSERIU, E. (1992): Competencia lingüística, Madrid, Gredos.
MUÑÓZ MARTÍN, R.: (1995), Lingüística para traducir, Teide, Barcelona.
MOUNIN, G. (1986): Los problemas teóricos de la traducción, Gredos, Madrid.
Literatura uzupełniająca:
GARCÍA YEBRA, V. (1982): Teoría y práctica de la traducción, Madrid, Gredos.
HATIM, B., I. MASON (1995): Teoría de la traducción. Una aproximación al discurso, Ariel Lenguas modernas, Madrid.
ROJO, G. (1978): Cláusulas y oraciones, Verba, Santiago de Compostela.
TESO, E. DEL: (1990): Gramática general, comunicación y partes del discurso, Gredos, Madrid.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: