Archeologia Iranu 3101-DS008
Archeologia starożytnego Iranu w okresach historycznych. Analiza głównych problemów: architektura pałacowa, rezydencjonalna i sztuka dworska począwszy od okresu medyjskiego po koniec panowania dynastii Sasanidów. Wpływ sztuki sasanidzkiej na sztukę europejską. Studenci, którzy wybrali to seminarium jako seminarium główne zobowiązani są do przedstawienia wybranej tematyki i postępów w przygotowaniu do pracy magisterskiej.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Studenci zdobędą umiejetność samodzielnego przeprowadzenia analiz, opisu i interpretacji źródeł archeologicznych w stopniu pozwalającym mu na podjęcie samodzielnej pracy naukowej; będzie posiadał uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę o kulturach starożytnego Iranu,będzie swobodnie poruszał sie po zagadnieniach związanych z terminologią, teoriami i metodologią archeologii.
studenci kończący udział w seminarium posiadają pogłębioną wiedzę o związkach kulturowych łączących terytorium dzisiejszego Iranu z innymi obszarami Bliskiego Wschodu i Europy.
Kryteria oceniania
Studenci, którzy wybrali to seminarium jako seminarium główne kończą seminarium pracą magisterką, pozostali pracą seminaryjną. Zarówno praca seminaryjna jak i magistersk ma stanowicć dowód umiejętność formułowania pytań badawczych w stosunku do wybranej kategorii źródeł, posiadania umiejętności formułowania własnych wniosków, argumentowania i tworzenia syntetycznych podsumowań, z uwzględnieniem różnych poglądów.
Studenci powinni wykazać się zrozumieniem i docenieniem wartości, wierzeń i idei w starożytnych społeczeństwachirańskich.
Literatura
literatura dobierana w zalezności od omawianych problemów
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: