Interpretacje i ich legitymizacja 2 3100-DOK-INTER2/Z
Humanistyka jako wiedza radosna. Antropologia symboliczna: stare problemy – nowe odkrycia – lepsze odpowiedzi.
Punktem wyjścia będą te podstawowe terminy, używane w humanistyce (w tym w antropologii, zwłaszcza w jej symbolicznej odmianie), które odnoszą się do ludzkiej duchowości: mit, rytuał, inicjacje, ofiara, magia, transgresja symboliczna, tabu. Na ich przykładzie zobaczymy, jak klasyczne ujęcia tej problematyki (których nie wolno ignorować), powinny być aktualizowane i modyfikowane. Chcę też podzielić się doświadczeniem, że w humanistyce (nie tylko w archeologii) nadal można dokonywać odkryć – i że właśnie to jest w uprawianiu nauki największą radością.
Wszystko to może dać do myślenia młodym badaczom, którzy muszą wybierać między różnymi podejściami i propozycjami teoretycznymi, a także rozstrzygać dylematy, gdzie szukać wyjaśnień ludzkich działań społeczno-kulturowych, postaw, przekonań i wierzeń. Interpretacje uniwersalne vs partykularne. Jak daleko i jak głęboko powinien sięgać badacz, by nie oderwać się od badanego przedmiotu; jak daleko może się posunąć w wyjaśnianiu przez analogie i podobieństwa? Akademia: świątynia nauki czy targowisko nowinek? Sophia Perennis czy „modne bzdury” (Alan Sokal). Czy warto korzystać z klasyków? Przypadki badaczy, którzy dokonywali przełomowych ustaleń – po czym się z nich wycofywali. Pojęcia modne, „szybolety”. Prawo Sturgeona. Fałszerstwo w nauce. Interdyscyplinarność – trudny wymóg: jak nadążać za propozycjami z innej nauki. Wittgenstein contra Frazer: jak rozumieć, czym wyjaśniać ludzkie działania (symboliczne)?
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: