Dyslalia obwodowa 3007-SP-LOG1-DL
W czasie wykładu zapoznaje się studentów z problematyką dyslalii. Podaje się definicje, objawy, rodzaje i przyczyny tego zaburzenia mowy. Prezentuje się podział dyslalii w oparciu o kryterium
przyczynowe i objawowe. Znaczą część wykładu zajmuje objaśnienie studentom metodyki wywoływania i korygowania nieprawidłowej realizacji głosek oraz badanie mowy i wymowy –rodzaje testów. Zapoznaje się studentów z pojęciami: słuch fonologiczny i fonetyczny. Prezentuje się terapię dyslalii – metody i etapy pracy logoterapeutycznej .
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Student po ukończeniu wykładu:
WIEDZA
- zna treść i zakres użycia terminów: afazja, alalia, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, dyzartria,
- zna różne klasyfikacje dyslalii
- zna przyczyny zakłóceń w realizacji dźwięków języka polskiego
- zna różne metody diagnozowania i usprawniania dzieci z dyslalią
UMIEJĘTNOŚCI
- potrafi samodzielnie opisywać, analizować objawy językowe i pozajęzykowe dyslalii
- potrafi diagnozować dzieci z dyslalią
- potrafi opracować plan terapii uwzględniając potrzeby
i możliwości pacjenta
- potrafi prowadzić terapię z pacjentem
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
- posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta z dyslalią
- potrafi współpracować z innymi specjalistami w celu tworzenia skutecznego procesu usprawniania pacjenta z dyslalią
Kryteria oceniania
Realizacja zadań praktycznych: obserwacja zachowań pozajęzykowych i językowych pacjentów; umiejętność klasyfikowania, interpretowania rejestrowanych objawów
Literatura
Antos D., Demel G., Styczek I. (1978) „Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy.” Warszawa
Demel G. (1994) „Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola”WSiP, Warszawa
Emiluta – Rozya D. (1994) „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym” CMPP-P MEN 1994
Emiluta – Rozya D., Mierzejewska H., Atys P. (2004) „Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń mowy u dzieci 2, 4, 6-letnich.” Wydawnictwo APS
Emiluta – Rozya D. (2008) „Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy” H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.
Emiluta – Rozya D. (1998) „Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy” [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy (red.) Rola J., WSPS, Warszawa.
Fabiszewska-Jaruzelska F. (1991) „Etiologia zaburzeń w obrębie narządu żucia”. [w:] (red.) B. Rocławski „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.
Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.) (1999) „Logopedia. Pytania i odpowiedzi.” Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole.
Kania J. (2001) „Szkice logopedyczne”, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin
Krasowcz-Kupis G. (2004) „Rozwój świadomości językowej dziecka. Teoria i praktyka.” UMCS, Lublin
Mackiewicz B. (1993), „Zapobieganie oddychaniu przez usta u noworodków i niemowląt. Znaczenie pionizacji końca języka dla poprawnej artykulacji głosek. Wskazówki do nauki prawidłowego połykania w wadach zgryzu i wymowy u dzieci”. [w:] (red.) B. Rocławski „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.
Pluta-Wojciechowska D. (2008) „Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia”. Badania-Teoria-Praktyka. Wydawnictwo Ergo-Sum. Bytom
Rocławski B. (1995) „ Słuch fonemowy i fonetyczny”. Teoria i praktyka. Glottispol. Gdańsk
Rocławski B. (red.) (1991) „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Uniwersytet Gdański. Gdańsk
Sołtys-Chmielowicz A. (2008) „Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka.”, Impuls, Kraków
Styczek I. (1979) „Logopedia”,(1982), „Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego”. WSiP, Warszawa.
Wójtowiczowa J. (1997) „O wychowaniu językowym”, Warszawa
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: