Kulturowa historia mediów 3007-S1A3KH
W trakcie ćwiczeń omówimy takie tematy jak:
- Krótka historia mediów (ze szczególnym uwzględnieniem mediów polskich oraz wydarzeń historycznych i politycznych). Przedmiot badań i główne problemy nauki o mediach. Kłopoty terminologiczne. Pojęcie "nowe media". Prehistoria środków masowego przekazu. Krótka historia prasy. Rola przełomów technologicznych w historii mediów.
- Historia pisma: książka, prasa, druk, edycja – tradycje, techniki, dobre praktyki.
- Osiągnięcia w zakresie utrwalania obrazu statycznego i dynamicznego oraz w obszarze utrwalania i udostępniania dźwięku: telefon, radio, nośniki analogowe i cyfrowe (płyta gramofonowa, CD, kaseta magnetofonowa).
- Media a cyberkultura: społeczeństwo informacyjne, media społecznościowe, multiautorstwo, tokenizacja, komunikacja viralowa.
- Regulacja rynku mediów (Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji) oraz prawodawstwo w zakresie funkcjonowania mediów (m.in. Ustawa Prawo Prasowe) i inne dokumenty regulacyjne (Karta Etyczna Mediów, Kodeks Etyki PR).
- Media w komunikacji społecznej: zakres komunikowania społecznego, jego środki i formy. Modele komunikacji. Terminy medioznawcze: fakt medialny, globalna wioska, agenda setting, priming, framing, gatekeeping, społeczeństwo informacyjne, ekonomia uwagi itp.
- Media społecznościowe: charakterystyka działania, zasięgi, zmiany w komunikacji, genologia. Współczesne szanse i zagrożenia związane z mediami: nowe trendy w dziennikarstwie związane z rozwojem technologicznym i zmianami społecznymi.
- Odbiorca/Twórca w przestrzeni mediów (zjawiska typu: bańka filtrująca, echo chamber, slaktywizm itp.). Badania odbioru mediów. Czytelnik - widz - odbiorca - uczestnik mediów interaktywnych. Kierunki rozwoju interaktywności. Zmieniająca się rola gatekeepera. Nowa publiczność. Psychologia mediów. Uzależnienia od mediów: FOMO.
- Współczesne kompetencje medialne (media literacy) i krytyczne myślenie: weryfikowanie źródeł informacji; klasyfikacja wiarygodności faktów i opinii; odczytywanie obrazów, liczb, wykresów, map; szanse i zagrożenia wizualizacji danych.
- Współczesne techniki dezinformacyjne: od clickbaitu, botyzacji po fake newsy, false newsy, deep fake'i, dezinformację i wojnę hybrydową; zjawiska, metody badań; przeciwdziałanie na poziomie personalnym i instytucjonalnym. Fact-checking i inne inicjatywy na rzecz poprawy komunikacji w sieci; współczesne narzędzia do weryfikowania informacji w sieci.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
Po ukończeniu kursu student:
- dostrzega i opisuje związki mediów z kulturą i cywilizacją;
- potrafi przedstawić skróconą historię mediów;
- zna i stosuje krytyczne podejście do weryfikacji źródeł informacji;
- odróżnia fakty od opinii;
- potrafi scharakteryzować różne typy nowych mediów w ich szerokim spektrum, zna ich specyfikę;
- zna i charakteryzuje podstawowe terminy z zakresu nauk o mediach i komunikowaniu;
- odróżnia i charakteryzuje technologie medialne, rozumie zasadę konwergencji;
- wie, jak korzystać z informacji przekazywanych przez media i umie je krytycznie analizować;
- korzysta z narzędzi ułatwiających poznawanie nowych trendów w mediach;
- dostrzega społeczne, kulturowe i ekonomiczne uwarunkowania działalności mediów;
- zna zagrożenia związane z rozprzestrzenianiem zwodniczych informacji w sieci, zna narzędzia ułatwiające weryfikację treści.
Kryteria oceniania
1. Frekwencja (dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności)
2. Aktywny i zaangażowany udział w zajęciach grupowych i zadaniach indywidualnych
3. Wysoki poziom prac realizowanych w trakcie kursu
4. Pozytywny wynik sprawdzianu pisemnego (pytania otwarte i zamknięte), przygotowanego w oparciu o nabytą wiedzę i umiejętności
W wypadku niemożności uzyskania zaliczenia na zasadach opisanych powyżej (aktywność, prezentacja na forum) z powodu trudności osobistych, indywidualna forma zaliczenia może zostać uzgodniona z prowadzącym tylko i wyłącznie za okazaniem przez studenta dokumentu poświadczającego niedyspozycję (m.in. zaświadczenie z BON, dokumentacja lęku społecznego itp.).
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
1. Briggs, Asa, Burke, Peter. 2011. Społeczna historia mediów. Od Gutenberga do internetu. Tłum. J. Jedliński. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Burgess, Jean, Green, Joshua. 2011. Youtube. Wideo online a kultura uczestnictwa. Tłum. T. Płudowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Castells, Manuel. 2007. Społeczeństwo sieci. Tłum. J. Stawiński, S. Szymański, K. Pawluś, M. Marody. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
4. Eriksen, Thomas Hylland. 2003. Tyrania chwili. Szybko i wolno płynący czas w erze informacji, przeł. G. Sokół. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
5. Jenkins, Henry. 2007. Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Tłum. M. Bernatowicz, M. Filiciak. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
6. Levinson, Paul. 2010. Nowe nowe media. Tłum. M. Zawadzka-Strączek. Kraków: Wydawnictwo WAM.
7. McLuhan, Marshall. 2004. Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa: Wydawnictwo WNT.
8. McLuhan, Marshall. 2021. Galaktyka Gutenberga. Tłum. A. Wojtasik. Warszawa: Narodowe Centrum Nauki.
9. Mencwel, Andrzej. 2006. Wyobraźnia antropologiczna w: Wiedza o kulturze, red. A. Mencwel. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
10. Sartori, Giovanni. 2007. Homo videns. Telewizja i post-myślenie. Tłum. J. Uszyński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
11. Wallace, Patricia. 2001. Psychologia Internetu. Warszawa: Rebis.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: