Neurologia 3007-L1B1NR

Wiedza – Absolwent zna i rozumie:
L2.W.02 w pogłębionym stopniu terminologię stosowaną w literaturze przedmiotu, zwłaszcza w zakresie językoznawstwa, a także zależność między logopedią a innymi dyscyplinami naukowymi
L2.W.06 w pogłębionym stopniu procesy fizjologiczne i patologiczne zachodzące w narządach mowy, głosu, słuchu oraz w układzie nerwowym człowieka, związane z aktem komunikacji językowej, przebiegającym w sposób prawidłowy lub zaburzony, a także medyczne procedury diagnostyczno-rehabilitacyjne, istotne z punktu widzenia zadań logopedy
L2.W.09 w pogłębionym stopniu terminologię logopedyczną oraz lingwistyczną, psychologiczną i medyczną stosowaną w logopedii
L2.W.10 w pogłębionym stopniu neurologiczne podstawy logopedii: zna objawy i zespoły neurologiczne oraz choroby neurologiczne u osób w wieku dorosłym i starszym; zna etiologię i objawy udaru niedokrwiennego, udaru krwotocznego, guza mózgu; zna metody diagnostyczne stosowane w neurologii
Umiejętności – Absolwent potrafi:
L2.U.01 we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy językowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki badań aparaturowych oraz logopedycznych testów diagnostycznych
L2.U.02 dobierać i stosować właściwe metody i narzędzia w podejmowanych zadaniach terapeutyczno- logopedycznych, posługiwać się wyspecjalizowaną aparaturą badawczą i zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu pozyskiwania lub analizy danych
L2.U.08 we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy pozajęzykowe, uwarunkowane patologicznymi procesami zachodzącymi w narządach mowy, głosu i słuchu, charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych; rzeczowo i zrozumiale przekazywać pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje dotyczące biologicznych aspektów jego mowy
L2.U.10 interpretować objawy zachowań pacjenta oraz wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych stosowanych w diagnostyce medycznej
Kompetencje społeczne – Absolwent jest gotów do:
L2.K.07 krytycznej oceny własnej wiedzy i umiejętności z zakresu nauk medycznych, a także odpowiedzialnego korzystania ze swoich kompetencji w tym zakresie w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym
L2.K.08 Nawiązuje empatyczny kontakt z pacjentem; przejawia pozytywną postawę w stosunku do osób przewlekle chorych; dostrzega, poprawnie analizuje i pomaga w skutecznym rozwiązywaniu trudności emocjonalno-społecznych pacjentów z zaburzonym rozwojem mowy lub z nabytymi zaburzeniami mowy; posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta i jego rodziny

Egzamin pisemny: >60%

ocena kryteria
2,0 (ndst) Niespełnienie któregoś z kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Uzyskanie punktacji niższej niż 60% z egzaminu końcowego.
3,0 (dost) Uzyskanie wyniku 60% z egzaminu pisemnego
3,5 (ddb) Szczegółowy zakres punktacji zależny od wyników osiągniętych w całej grupie
4,0 (db)
4,5 (pdb)
5,0 (bdb)

W przypadku niezaliczenia egzaminu pisemnego w 1 terminie, poprawa może odbywać się w formie egzaminu ustnego.

Zaliczenie na prawach egzaminu będzie odbywać się w sesji egzaminacyjnej.
Zaliczenie wykładu: dozwolone 2 usprawiedliwione nieobecności. Nadprogramowe nieobecności powodują konieczność odrobienia wykładu (forma do uzgodnienia z osobą odpowiedzialną za przedmiot). Trzykrotna, nieodrobiona nieobecność wiąże się z niezaliczeniem wykładu i niemożnością podejścia do egzaminu pisemnego (test jednokrotnego wyboru z pytaniami zamkniętymi; 60 pytań).
Istnieje możliwość przeprowadzania niezapowiedzianych testów, sprawdzających stan wiedzy studentów w trakcie semestru oraz zadawania prac domowych.

Obowiązkowa:
1. W. Kozubski, P. Liberski, J. Moryś, Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. T1 i T2, PZWL, Warszawa 2013 (wybrane zagadnienia, podawane w ciągu semestru podczas wykładów).
2. J. Pietrzyk, J. Seniów, Dyzartria w klinice osób dorosłych, Neurologia po Dyplomie, 2013; 8 (5): 44-49.
3. J. Seniów, M. Litwin, Afazja poudarowa, Neurologia po Dyplomie, 2013; 8 (2): 46-51.
4. K. Polanowska, Nabyta apraksja mowy – obraz kliniczny i diagnostyka różnicowa, Neurologia po Dyplomie, 2017, 02.
5. E. Sitek, A Barczak i inni, Afazja pierwotna postępująca — zastosowanie nowych kryteriów diagnostycznych w praktyce klinicznej, Polski Przegląd Neurologiczny, 2014;10(1):23-33

Uzupełniająca:
1. A. Stępień, Neurologia. T1-T3, Medical Tribune Polska, Warszawa 2014.
2. Red. A. Obrębowski, Wprowadzenie do neurologopedii. Wydanie II zaktualizowane, Termedia, 2018.
3. T. Gatkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Podstawy neurologopedii – podręcznik akademicki, Opole 2005.
4. J.R. Duffy, Motor Speech Disorders, 2019.
5. Neurologia: Crash Course, Red. wydania polskiego: W. Kozubski, Urban&Partner 2016.
6. Diagnostyka różnicowa w neurologii, M. Mumenthaler, red. R. Podemski, Urban&Partner 2008.
7. Czasopisma: Neurologia po Dyplomie; Polski Przegląd Neurologiczny

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Logopedia ogólna i kliniczna, stacjonarne drugiego stopnia

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-L1B1NR w USOSweb