Neurologia 3007-L1B1NR
Celem cyklu wykładów jest utrwalenie i rozszerzenie pojęć z zakresu neurologii i najczęściej występujący chorób u dzieci i dorosłych
ze szczególnym uwzględnieniem tych, którym towarzyszą zaburzenia mowy tj. afazja, dyzartria
Cele kształcenia:
Student
• Zna objawy i zespoły neurologiczne
• Zna główne choroby neurologiczne – ich etiologię, patogenezę, przebieg, objawy kliniczne, metody diagnostyczne, sposoby leczenia
• Zna metody diagnostyczne stosowane w neurologii (badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, EEG, KT, MR)
• Zna procedurę badania neurologicznego (szczególnie w zakresie badania nerwów czaszkowych V, VII, IX, X, XII)
• Umie przeprowadzić wywiad logopedyczny z pacjentem neurologicznym
• Umie rozpoznać i scharakteryzować zaburzenia mowy, wynikające z uszkodzenia układu nerwowego
• Zna i umie posługiwać się narzędziami do diagnozy logopedycznej, służącymi ocenie zaburzeń mowy i systemu językowego u osób dorosłych
• Rozumie i wyciąga prawidłowe wnioski z dokumentacji medycznej pacjenta z chorobą neurologiczną
• Rozumie konieczność współpracy z innymi specjalistami – psychologiem, fizjoterapeutą, lekarzem, pielęgniarką
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
K_W06
w pogłębionym stopniu procesy fizjologiczne i patologiczne zachodzące w narządach mowy, głosu,
słuchu oraz w układzie nerwowym człowieka, związane z aktem komunikacji językowej, przebiegającym
w sposób prawidłowy lub zaburzony, a także medyczne procedury diagnostyczno-rehabilitacyjne,
istotne z punktu widzenia zadań logopedy
P7S_WG, P7S_WK
K_W02 w pogłębionym stopniu terminologię stosowaną w literaturze przedmiotu, zwłaszcza w zakresie
językoznawstwa, a także zależność między logopedią a innymi dyscyplinami naukowymi P7S_WG
Umiejętności:
K_U01
we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy językowe
charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki badań
aparaturowych oraz logopedycznych testów diagnostycznych
P7S_UW
K_U02 dobierać i stosować właściwe metody i narzędzia w podejmowanych zadaniach terapeutyczno-
logopedycznych, posługiwać się wyspecjalizowaną aparaturą badawczą i zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu pozyskiwania lub analizy danych P7S_UW
K_U08
we właściwy sposób oceniać, krytycznie analizować, syntetyzować i interpretować objawy
pozajęzykowe, uwarunkowane patologicznymi procesami zachodzącymi w narządach mowy, głosu i
słuchu, charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy, a także wyniki
medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych; rzeczowo i zrozumiale przekazywać pacjentowi
i/lub jego opiekunom informacje dotyczące biologicznych aspektów jego mowy
P7S_UW, P7S_UK
Kompetencje:
K_K07 krytycznej oceny własnej wiedzy i umiejętności z zakresu nauk medycznych, a także odpowiedzialnego
korzystania ze swoich kompetencji w tym zakresie w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym.
P7S_KK,
P7S_KO
Kryteria oceniania
Egzamin pisemny: >60%
ocena kryteria
2,0 (ndst) Niespełnienie któregoś z kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Uzyskanie punktacji niższej niż 60% z egzaminu końcowego.
3,0 (dost) Uzyskanie wyniku 60% z egzaminu pisemnego
3,5 (ddb) Szczegółowy zakres punktacji zależny od wyników osiągniętych w całej grupie
4,0 (db)
4,5 (pdb)
5,0 (bdb)
W przypadku niezaliczenia egzaminu pisemnego w 1 terminie, poprawa może odbywać się w formie egzaminu ustnego.
Literatura
Obowiązkowa:
1. W. Kozubski, P. Liberski, J. Moryś, Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. T1 i T2, PZWL, Warszawa 2013 (wybrane zagadnienia, podawane w ciągu semestru podczas wykładów).
2. J. Pietrzyk, J. Seniów, Dyzartria w klinice osób dorosłych, Neurologia po Dyplomie, 2013; 8 (5): 44-49.
3. J. Seniów, M. Litwin, Afazja poudarowa, Neurologia po Dyplomie, 2013; 8 (2): 46-51.
4. K. Polanowska, Nabyta apraksja mowy – obraz kliniczny i diagnostyka różnicowa, Neurologia po Dyplomie, 2017, 02.
5. E. Sitek, A Barczak i inni, Afazja pierwotna postępująca — zastosowanie nowych kryteriów diagnostycznych w praktyce klinicznej, Polski Przegląd Neurologiczny, 2014;10(1):23-33
Uzupełniająca:
1. A. Stępień, Neurologia. T1-T3, Medical Tribune Polska, Warszawa 2014.
2. Red. A. Obrębowski, Wprowadzenie do neurologopedii. Wydanie II zaktualizowane, Termedia, 2018.
3. T. Gatkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Podstawy neurologopedii – podręcznik akademicki, Opole 2005.
4. J.R. Duffy, Motor Speech Disorders, 2019.
5. Neurologia: Crash Course, Red. wydania polskiego: W. Kozubski, Urban&Partner 2016.
6. Diagnostyka różnicowa w neurologii, M. Mumenthaler, red. R. Podemski, Urban&Partner 2008.
7. Czasopisma: Neurologia po Dyplomie; Polski Przegląd Neurologiczny
Uwagi
|
W cyklu 2024Z:
Zakaz wykonywania zdjęć i nagrywania wykładów. |
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: