Niedokształcenie mowy u osób z autyzmem 3007-L1B1NM-A

WIEDZA:
Student/ka rozpoznaje, definiuje i opisuje normy i standardy językowokomunikacyjne.
Student/ka rozpoznaje i opisuje kulturowe, etyczne i pragmatyczne aspekty komunikacji interpersonalnej.
Student/ka wymienia kryteria klasyfikacji zaburzeń i opóźnień rozwoju systemu językowego i mowy. Klasyfikuje zaburzenia mowy.
Student/ka zna terminologię logopedyczną oraz lingwistyczną, psychologiczną i medyczną stosowaną w logopedii.
Student/ka rozpoznaje i opisuje zaburzenia mowy w : afazję, dyzartrię, niedokształcenie mowy w związku ze zróżnicowanymi przyczynami: niedosłuchem, mózgowym uszkodzeniem i/lub dysfunkcją ,upośledzeniem umysłowym, autyzmem.
Student/ka identyfikuje i opisuje objawy językowe i pozajęzykowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy.
UMIEJĘTNOŚCI:
Student/ka samodzielnie planuje i przeprowadza diagnozę pacjenta z zaburzeniami mowy rozwojowymi i nabytymi.
Student/ka opracowuje i realizuje działania usprawniające, uwzględniające możliwości i potrzeby pacjenta; ocenia skuteczność stosowanych metod i weryfikuje je w zależności od efektów.
Student/ka wykorzystuje w podejmowanych zadaniach terapeutyczno – logopedycznych wiedzę w zakresie norm i standardów zachowań językowokomunikacyjnych, komunikacji językowej, wspomagającej i alternatywnej (AAC).
Student/ka interpretuje objawy zachowań pacjenta oraz wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych stosowanych w diagnostyce medycznej.
Student/ka potrafi pracować w zespole, współpracuje z lekarzem, psychologiem i pedagogiem w zakresie stawiania diagnozy oraz planowania i weryfikowania terapii logopedycznej.
W sposób zgodny z przyjętymi standardami komunikacyjnymi stosowanymi w opiece logopedycznej i medycznej student/ka przekazuje pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje o stanie jego mowy, określa zasady i warunki współpracy, przedstawia program postępowania logopedycznego.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
Student/ka ,a świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ich uzupełniania i doskonalenia i dąży do tego, dokonuje samooceny własnych umiejętności i kompetencji.
Student/ka ma świadomość odpowiedzialności za podejmowane działania diagnostyczno-terapeutyczne.
Student/ka rozpoznaje zależności między skutecznością a wyborem właściwej metody terapii.
Student/ka nawiązuje empatyczny kontakt z pacjentem, unikając jatropatogenii, przejawia pozytywną postawę w stosunku do osób przewlekle chorych; dostrzega, poprawnie analizuje i pomaga w skutecznym rozwiązywaniu trudności emocjonalno-społecznych pacjentów z zaburzonym rozwojem mowy lub z nabytymi zaburzeniami mowy; ma umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta i jego rodziny.
Student/ka wykorzystuje wiedzę o zaburzeniach systemu językowego i mowy oraz wiedzę o etiologii zaburzeń i dysfunkcji mowy do planowania terapii logopedycznej, sprawowania opieki logopedycznej, i prowadzenia terapii logopedycznej.

Aktywność na zajęciach, zaliczenie egzaminu testowego, obecność na zajęciach.

Student/ka ma prawo do jednej nieusprawiedliwionej nieobecności na zajęciach. Jeśli student/ka ma więcej nieusprawiedliwionych nieobecności, nie otrzymuje zaliczenia z zajęć. Jeśli student/ka chce usprawiedliwić nieobecności, musi w ciągu tygodnia udokumentować ich obiektywne przyczyny (np. zwolnieniem lekarskim). Student ma obowiązek odrobić nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.
Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a. pkt. 17 par. 2,
b. pkt. 5 par. 17,
c. par. 33.

Wykorzystanie sztucznej inteligencji
1. Jeśli student/ka chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi
sztucznej inteligencji.
2. Student/ka nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w
procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.

Podstawa:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki
2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia
3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

1. Błeszyński J., 2011, Autyzm a niepełnosprawność intelektualna i opóźnienie w rozwoju. Skala Oceny Zachowań Autystycznych, Gdańsk.
2. Bobkiewicz – Lewartowska, L., 2005, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków.
3. Cieszyńska J., 2008, Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu wczesnodziecięcego, „Logopedia”, t. 37: Standardy postępowania logopedycznego, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin, s. 99-105.
4. Cieszyńska, Jagoda, 2011, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Kraków.
5. Komender J., Jagielska G., Bryńska A., Autyzm i Zespół Aspergera, Warszawa 2009.
6. Kwasiborska-Dudek, J. Emiluta-Rozya D., 2020, Diagnoza i terapia logopedyczna małego dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu, Harmonia Universalis, Gdańsk.
7. Lipski, W., 2015, Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu, [w:] Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki, Lublin.
8. Pisula, E., 2000, Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa.
9. Pisula, E., 2012, Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk.
10. Pisula, E. 2010, Małe dziecko z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
11. Pisula, E. 2012, Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
12. Pietras T., Witusik A., Gałecki P., 2010, Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław.
13. Piszczek, M., 2013, Autyści. Jak odbierają i rozumieją świat. Kilka uwag o wychowaniu i terapii, Kompendium, Warszawa.
14. Markiewicz, K., 2004, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych, Lublin.
15. Sadowska E., 2011, Zaburzenia komunikacji w autyzmie – podstawowe trudności diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Poradnik Językowy, 9(688).
16. Sadowska E., 2020, Zachowania komunikacyjne dzieci z autyzmem. Wpływ deficytów kompetencji komunikacyjnej na sposób porozumiewania się dzieci z autyzmem, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
17. Sadowska E., Osoba z ASD, osoba ze spektrum, autystyk, osoba autystyczna czy osoba z autyzmem? Współczesne tendencje w nazewnictwie osób z ASD, ,,Poradnik Językowy", nr 6, s. 52-64.
18. Winczura, B., 2008, Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Kraków.

Literatura uzupełniająca:
Wskazana przez prowadzącego na zajęciach.

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Logopedia ogólna i kliniczna, stacjonarne drugiego stopnia

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-L1B1NM-A w USOSweb