Dyzartria 3007-L1B1DZ

WIEDZA
Student:
- zna definicje, objawy, patomechanizm zaburzeń dyzartrycznych;
- rozumie zasady klasyfikacji tego zaburzenia i potrafi omówić obowiązujące klasyfikacje;
- zna i rozumie kryteria diagnozy (w tym diagnozy różnicowej) i terapii dyzartrii.
UMIEJĘTNOŚCI
- potrafi odróżnić od siebie typy dyzartrii na podstawie analizy objawów i dokumentacji wielospecjalistycznej (np. medycznej, psychologicznej);
- potrafi sformułować program terapii logopedycznej dostosowany do potrzeb pacjenta;
- umie odróżnić dyzartrię od innych zaburzeń mowy (szczególnie od zaburzeń neurogennych).

KOMPETENCJE SPOŁECZNE
- student jest gotów do stałego, samodzielnego pogłębiania i poszerzania posiadanej wiedzy dotyczącej objawów, metod diagnozy i terapii logopedycznej zaburzeń dyzartrycznych;
- student jest gotów do indywidualizacji oddziaływań zależnie od przyczyny i nasilenia zaburzeń funkcjonalnych motoryki aparatu mowy;
- student jest gotów prowadzić terapię z wykorzystaniem holistycznego podejścia do pacjenta;
- student jest gotów podjąć współpracęz innymi specjalistami (lekarzami, psychologami, fizjoterapeutami, pedagogami) wspierającymi pacjentów z neurogennymi motorycznymi zaburzeniami mowy.

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę w formie testu. Test końcowy zawierający pytania otwarte i zamknięte, jednokrotnego i/lub wielokrotnego wyboru, dotyczące informacji przekazywanych na zajęciach (wykładach i ćwiczeniach). Warunkiem koniecznym podejścia do testu końcowego jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Szczegółowe kryteria oceny podano w sylabusie dotyczącym bieżącego cyklu zajęć.

Literatura obowiązkowa
1. Borkowska M., (red.), 1997, Dziecko niepełnosprawne ruchowo cz. 2., WSiP, Warszawa.
2. Borkowska M., 2001, Uwarunkowania rozwoju ruchowego i jego zaburzenia w mózgowym porażeniu dziecięcym, Wyd. Zaułek
3. Gatkowska I., 2012, Diagnoza dyzartrii u dorosłych w neurologii klinicznej, wyd. WUJ, Kraków.
4. Jauer-Niworowska O., 2009, Dyzartria nabyta Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych , wyd. APS, Warszawa.
5. Jauer-Niworowska O., Kwasiborska J., 2009, Dyzartria - wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów, wyd. Komlogo, Gdańsk.
6. Jauer-Niworowska O., 2018, Terapia osób z dyzartrią w dwóch ujęciach: uniwersalna terapia psychologiczno-motoryczna oraz terapia uwzględniająca patomechanizm zaburzeń, [w:] Domagała A., Mirecka U. (red.), Metody terapii logopedycznej, wyd. UMCS, Lublin.
7. Jauer-Niworowska O., 2021, Psychologiczno-motoryczne podejście do diagnozy i terapii osób z dyzartrią, [w:] Tarkowski Z. (red.), Afazjologia, wyd. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa.
8. Jauer-Niworowska O., 2021, Diagnoza różnicowa afazji i dyzartrii, [w:] Tarkowski Z. (red.), Afazjologia, wyd. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa.
9. Michałowicz R., (red.), 1993, Mózgowe porażenie dziecięce, wyd. PZWL, Warszawa.
10. Mirecka U., Gustaw K., 2006, Skala dyzartrii. Wersja dla dzieci, Wrocław.
11. Tłokiński W., 2005, Zaburzenia mowy o typie dysartrii, [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska E., (red.), 2005, Podstawy neurologopedii, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Logopedia ogólna i kliniczna, stacjonarne drugiego stopnia

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-L1B1DZ w USOSweb