(Auto)biografia i zdarzenie historyczne. Historie uwewnętrznione i wyrażone w literaturze drugiej połowy XX wieku i w początkach wieku XXI 3001-C0DS-AZH
W pracy na seminarium zajmujemy się badaniem literatury autobiograficznej i literatury autobiografizmu (w rozumieniu: Lejeune, Nycz, Czermińska, Zieniewicz) zarówno ze względu na jej wartość świadectwa, jak na komplikację referencjalną, analizujemy problemy literackiego przedstawienia na pograniczu fikcji i nie fikcji, oraz na pograniczu literatury i dokumentu, ale także dzieła i czynności pisania (wytwarzania: tekstu, przedstawienia, aktu komunikacji literackiej).
Badanie literatury autobiograficznej i autobiografizmu realizujemy na pięciu zasadniczych ścieżkach postępowań metodologicznych, wskazując na:
- zaburzenia i dysfunkcje tej literatury pracującej jako świadectwo. Chodzi o projekcje, wyparcia, nie(d)opowiedzenia, o „ucieczki” pisarzy od, ale i do rzeczywistości.
- procesualną i czynnościową modalność literatury autobiograficznej. Chodzi o jej walor użyteczności (motywacje pisania autobiografii), o jej funkcje jako nośnika pamięci, ale także jako pisania zorientowanego wobec zagadnień prawdziwości, wyobrażania sobie, wobec performatywności wypowiedzi, praktyki bycia pisarzem i „wynajdowania codzienności”, jak to rozumie Michel de Certeau
- zagadnienia „fakturowania rzeczywistości” (za Ewą Domańską). Rozważamy tu „gęstość i szorstkość” przedstawianych wydarzeń, a więc mikrohistorie, cases studies, dokumentacje, obrachunki, słowem - materialność przedstawienia.
- zagadnienia fikcji jako koniecznego elementu w biografii. Chodzi o modi memorandi, sposoby zapominania, zagadnienia zaufania do tekstu, kwestie asercji i jej odmian.
- nowe typy pisania biografii (parabiografii, polibiografii, biografii zdarzeń, okresów, biografii w funkcji manipulowasnia tożsamością). Wchodzą tu zagadnienia afektów (np.wstyd) uzależnień, fetyszyzacji i mityzacji przedstawienia, a także cielesność, geopoetyka, polityka historyczna (auto)biografii.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Wiedza
Doktorant ma gruntowną wiedzę na temat stanu badań własnej dyscypliny i biegle orientuje się w rozwoju dyscyplin pokrewnych.
Jest merytorycznie przygotowany do napisania rozprawy doktorskiej.
Ma wiedzę na temat historii rozwoju nauki.
Jest merytorycznie przygotowany do udziału w konferencjach naukowych i programach naukowo-badawczych (np.) grantach).
Umiejętności
Doktorant potrafi profesjonalnie posługiwać się gatunkami wypowiedzi naukowej
Ma umiejętność prowadzenia indywidualnej pracy naukowej w celu poszerzania wiedzy w badaniach nad rozległym materiałem.
Potrafi pracować w zespole badawczym.
Kompetencje społeczne
Uczestniczy w życiu środowiska naukowego w kraju i za granicą
Upowszechnia zdobycze nauki w świadomości społecznej
Rozumie problematykę etyczną związaną z odpowiedzialnością za rzetelne i uczciwe zdobywanie wiedzy i kieruje się nią w rozwoju własnej kariery naukowej
Kryteria oceniania
- ocena ciągła
- kontrola obecności
- ocena przygotowania kolejnych fragmentów rozprawy doktorskiej
Literatura
Uciekanie od rzeczywistości – uciekanie do rzeczywistości. Projekcje, wyparcia, nie(d)opowiedziane świadectwa, oczywistości
A. Gajewska. Zagłada i gwiazdy. Przeszłość w prozie St. Lema. (L.Kośka, Autobiografia słowa) P. Bukalska, Krwawa Luna M. Shore, Smak popiołów,
P. Huelle, Ulica św. Ducha i inne historie
Literatura i sztuki działania – codzienność literaturoznawcza. Pojęcia praktyki, użyteczności, prawdziwości, fikcji, pamięci, wyobrażenia.
Michel de Certeau, Wynaleźć codzienność, Sztuki działania
Fakturowanie rzeczywistości – gęstość i szorstkość wydarzeń. Mikrohistorie, cases studies, rzeczy, dokumenty, obrachunki, spiski.
J. Iwaszkiewicz. Notatnik 39-45, A. Osiecka, Listy do Adama
Fikcja i biografia – przekleństwo, czy błogosławieństwo. Zagadnienie zaufania wobec tekstu. Asercja i pamięć. Modi memorandi
P. Rosół, Historia miłosna
Nowe biografie i poetyki zaangażowania – afekty, ciało, geopoetyka, „polityka historyczna”
Geografia i cielesność w literaturze (pod red. A. Jastrzębskiej)Andrzej Leder, Rysa na tafli
Tony Judt, Zapomniany wiek XX Hartmut Böhme, Fetyszyzm i kultura
Paweł Dybel, Mesjasz, który odszedł. Bruno Schulz i psychoanaliza (PDF)
Jan Potkański, Epoka spojrzenia (PDF) Michael Rothberg, Pamieć wielokierunkowa
Antologia studiów nad traumą, T. Łysak red., Ciałą zdruzgotane, ciała oporne. Afektywne lektury XX wieku, A. Lipszyc, M. Zaleski red., Adam Michnik, Wściekłość i wstyd.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: