Metody krytyki retorycznej 3000-SZD-MKR
Przedmiotem zajęć są metody krytyki retorycznej jako sposoby analizy artefaktów w przestrzeni komunikacyjnej. Retoryka jest definiowana w tym nurcie badań jako komunikowanie poprzez werbalne i niewerbalne symbole, które mniej lub bardziej intencjonalnie wpływają na społeczne postawy, wartości, przekonania i zachowania. Analizy krytyczne mają charakter jakościowy i polegają na badaniu wypowiedzi, obrazów, gestów, przedstawień, tekstów, filmów, działań społecznych etc., które stanowią przejawy komunikacji.
Każda z palety metod ma sobie właściwe kryteria oceny, własną strukturę analityczną i zindywidualizowany kwestionariusz pytań. Krytyk biorąc na warsztat wybrany artefakt, dopasowuje metodę, która ma największy potencjał interpretowalności dla danego artefaktu w danej sytuacji, i postępuje zgodnie z procedurami wypracowanymi przez metodologów (Kenneth Burke, Edwin Black, Sonja Foss, Jim Kupers, Wayne C. Booth). Przedmiotem wykładu będą wybrane metody krytyki retorycznej: neoarystotelesowska, ideologiczna, pentadyczna, gatunkowa, narracyjna, metaforyczna. Każda z metod zostanie omówiona i zastosowana do kilku artefaktów, tak aby uczestnicy zajęć mogli poznać możliwości poszczególnych metod i ocenić ich przydatność do własnych badań.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Doktorant/doktorantka zna i rozumie:
• podstawowe pojęcia związane z koncepcjami retoryki w kulturze od starożytności do współczesności (P8S_WG)
• najważniejsze teorie retoryki i podstawowe metody badań retorycznych (P8S_WG)
Doktorant/doktorantka potrafi:
• zastosować metodologię badań z zakresu retoryki do własnej pracy naukowej (P8S_UW);
• definiować cel i przedmiot badań, sformułować hipotezę badawczą (P8S_UW)
• poszukiwać odniesień do swoich badań naukowych w innych dyscyplinach naukowych, w tym z innych nauk (społecznych/humanistycznych/artystycznych)
• rozwijać metody i narzędzia badawcze z zakresu retoryki oraz twórczo je stosować (P8S_UW)
• wnioskować na podstawie przeprowadzonych procedur krytyki retorycznej (P8S_UW)
• dostrzegać przydatność określonych modeli retorycznych w komunikacji społecznej, politycznej, marketingowej (P8S_UW)
• przetransponować wiedzę o przedmiocie na własne kompetencje komunikacyjne (P8S_UK)
Doktorant/doktorantka jest gotów/gotowa do:
• krytycznej oceny dorobku uprawianej dyscypliny naukowej (P8S_KK)
• krytycznej oceny własnego wkładu w rozwój właściwej sobie dyscypliny, w tym rozpoznania potencjału metod retorycznych (P8S_KK)
Kryteria oceniania
ZAL – pełna analiza z uzasadnieniem doboru metody badań i jej opisem, przeprowadzona wedle procedur właściwych danej metodzie, z przekonującymi wnioskami z badań i pełną bibliografią przedmiotu.
Literatura
W. Booth, Rhetoric of RHETORIC, The Quest for Effective Communication, Willey- Blackwell 2004.
S. Foss, Rhetorical Criticism: Exploration and Practice. Waveland 2009.
W. Jost, W. Olmsted, (red.) Retoryka i krytyka retoryczna. Kompendium retoryczne, red. polskiego wydania J. Z Lichański, Warszawa 2012.
J. Kuypers, Rhetorical Criticism: Perspectives in Action. Lanham, MD: Lexington Books 2009.
M. Stoner, S.J. Perkins, Making Sense of Messages: A Critical Apprenticeship in Rhetorical Criticism, London, New York Routledge 2016.
J. Edbauer, Unframing Models of Public Distribution: From Rhetorical Situation to Rhetorical Ecologies, Rhetoric Society Quarterly, t. 35, N4 4 (2005), s. 5-24.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: