Geografia regionalna obszarów międzyzwrotnikowych 1900-3-GOM-GL
Wykład prowadzony z wykorzystaniem prezentacji PowerPoint, pokazów slajdów, pracy z mapami tematycznymi w różnych skalach.
Część wprowadzająca do wykładów to zagadnienia ogólne, zwrócenie uwagi na specyficzne cechy środowiska przyrodniczego obszarów międzyzwrotnikowych pod kątem gospodarowania na nich, oraz na zagadnienia ludnościowe. Konfrontacja podejść naukowych z upowszechnianym przez mass-media obrazem strefy międzyzwrotnikowej.
Druga część wykładów to zagadnienia regionalne: uzasadnienie podziału na regiony, wieloznaczność ich delimitacji, następnie charakterystyka pod kątem cech szczególnych (dominanty) i relacji człowiek-środowisko. Zagadnienia realizowane przedstawiane w ujęciu regionalnym – charakterystyka fizycznogeograficzna i społeczno-gospodarcza na przykładach z Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej.
Regiony przedstawiane w ramach wykładów: Azja Południowo-Wschodnia, w tym Singapur, Malezja (porównanie części kontynentalnej i wyspiarskiej). Azja Południowa (Indie). Afryka Wschodnia (Etiopia, Kenia, Tanzania, Uganda), Ameryka (Belize, Gwatemala, Kostaryka, Ekwador, Brazylia).
Zagadnienia uzupełniające: izolacjonizm przestrzenny (Tybet), przeobrażenia przestrzeni turystycznej (liczne przykłady ze strefy międzyzwrotnikowej).
W trakcie ćwiczeń studenci pod opieką prowadzących realizują dwa projekty. Oba dotyczą kwestii problemowych w regionach Ameryki Południowej i Środkowej, Afryki, Azji Południowej i Zachodniej oraz Oceanii.
Pierwszy projekt poświęcony jest zagadnieniom społecznym i kulturowym charakterystycznym dla omawianych obszarów. Studenci projektują wirtualną wycieczkę po wybranych miejscach. Używają do tego Google Earth oraz innych narzędzi wizualnych i dźwiękowych. Na koniec formułują problem badawczy.
Drugi projekt polega na analizie, omówieniu i wskazaniu rozwiązań wylosowanego problemu z zakresu geografii społeczno-ekonomicznej lub relacji człowiek-środowisko przyrodnicze. Każdy student losuje jeden problem, a następnie stawia się w roli eksperta mającego dany problem rozwiązać. Cała grupa wspólnie poszukuje źródeł naukowych i medialnych pozwalających na lepsze zrozumienie zagadnienia. Student (ekspert) przygotowuje 15-minutowe wystąpienie, wygłaszane podczas zajęć w którym krótko nakreśla problematykę, a następnie przedstawia sposoby przeciwdziałania i/lub rozwiązania wylosowanego problemu.
Szacowana liczba godzin, którą student musi przeznaczyć na osiągnięcie zdefiniowanych dla przedmiotu efektów uczenia się.
Wykład: 2 ECTS (50 godz.) – godziny w bezpośrednim kontakcie z prowadzącym, tj. udział w zajęciach 30 godz. Wkład własny studenta 20 godz., w tym 5 godz. zapoznanie z literaturą, 15 godz. przygotowanie do egzaminu.
Ćwiczenia: 3 ECTS (75 godz.) – udział w zajęciach 30 godz. Wkład własny studenta 45 godz., w tym przygotowanie się do kolokwiów 15 godz. oraz przygotowanie projektów, prac 30 godz.
Kierunek podstawowy MISMaP
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty kierunkowe: K_W02, K_W04, K_W12, K_U04, K_U08, K_K05
Efekty specjalnościowe: S2_W02, S2_W04, S2_U04, S2_U08, S2_K05
Po ukończeniu przedmiotu student powinien:
- znać definicje i różnorodność koncepcji w geografii regionalnej strefy międzyzwrotnikowej;
- wskazywać podstawowe kryteria delimitacji regionów geograficznych,
- posiadać wiedzę na temat metod zależności - środowisko przyrodnicze a gospodarka człowieka na przykładzie wybranych regionów strefy międzyzwrotnikowej;
- wskazać miejsce i znaczenie geografii regionalnej we współczesnych badaniach geograficznych;
- scharakteryzować regiony geograficzne świta pod kątem zależności przyrodniczo-gospodarczych.
Po ukończeniu przedmiotu student powinien zdobyć następujące umiejętności:
- ocenić skutki różnorodnych czynników przyrodniczych na gospodarowanie
człowieka w różnych typach środowisk strefy międzyzwrotnikowej;
- wykazać orientację w zakresie najnowszych koncepcji z zakresu geografii regionalnej;
- wykazać się znajomością metod pomiaru/oceny zjawisk wchodzących w skład geografii regionalnej.
Kryteria oceniania
W trakcie zajęć studenci piszą sześć kolokwiów. Trzy ze znajomości mapy fizycznogeograficznej ww. regionów (1. Azja i Oceania, 2. Afryka, 3. Ameryka Łacińska), a trzy z podziału politycznego ww. regionów, stolic państw oraz flag (4. Azja i Oceania, 5. Afryka, 6. Ameryka Łacińska).
Podczas ćwiczeń do zdobycia jest 100 pkt.: 10 pkt. za aktywność w trakcie zajęć, 30 pkt. za wykonanie dwóch projektów (każdy za 15 pkt), 60 pkt. za kolokwia ze znajomości mapy (6 x 10 pkt.)
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie co najmniej 60 pkt. (60%).
Praktyki zawodowe
Brak.
Literatura
Literatura
1. Fouberg E.H., Moseley W.G., 2015, Understanding World Regional Geography, Wiley,
2. Gourou P., 1973, Kraje tropikalne, PWN, Warszawa.
3. Kostrowicki A.S., 1999, Geografia biosfery: biogeografia dynamiczna lądów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
4. Makowski J., 2004, Geografia fizyczna świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
5. Makowski J. (red.), 2006, Geografia regionalna świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
6. Plit F., 1985, Środowisko przyrodnicze obszarów międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
7. Podbielkowski Z., 2002, Fitogeografia części świata - tom 1. Europa, Azja, Afryka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
8. Podbielkowski Z., 2002, Fitogeografia części świata - tom 2. Ameryka, Australia i Oceania, Antarktyda, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: