Geoekologia 1900-12-GEK
Analiza przestrzennych powiązań komponentów środowiska przyrodniczego (rozpoznawanie komponentów i relacji pomiędzy nimi). Wykorzystanie jednostek krajobrazowych (geokompleksów) jako pól oceny w waloryzacjach środowiskowych. Analiza potencjału środowiska. Opracowywanie przekrojów krajobrazowych. Analiza piętrowości krajobrazowej w górach i jej uwarunkowań.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Efekty kierunkowe: K_W02, K_W07, K_U01, K_U03, K_U07, K_K01
WIEDZA
1. zna najważniejsze zagadnienia, którymi zajmuje się obecnie geoekologia i nauki pokrewne.
2. zna wybrane metody badań geoekologii.
3. zna zastosowania wybranych metod stosowanych w geoekologii w praktyce planistycznej i ochronie środowiska przyrodniczego
UMIEJĘTNOŚCI
1. umie wyjaśnić związki pomiędzy komponentami środowiska przyrodniczego.
2. umie wyróżniać podstawowe jednostki krajobrazowe i dokonywać ich porządkowania.
3. umie dokonać waloryzacji środowiska dla wybranego celu za pomocą metody bonitacyjnej.
4. umie scharakteryzować i wyjaśnić zmienność wybranych cech środowiska w poszczególnych strefach krajobrazowych.
5. umie rozpoznać i zinterpretować czynniki kształtujące piętrowość krajobrazową w górach.
POSTAWY
1. rozumie konieczność kompleksowego spojrzenia na środowisko przyrodnicze.
2. rozumie znaczenie badań geoekologicznych dla planowania przestrzennego i społeczeństwa.
Kryteria oceniania
Obecność obowiązkowa i kontrolowana.
Ocena:
Ćwiczenia: oceniane są: przygotowanie do zajęć, sprawdziany, udział w dyskusjach. Ocena jest średnią z ww.
Wykład: egzamin pisemny (test wyboru + pytania otwarte). Warunkiem uczestnictwa w egzaminie jest zaliczenie ćwiczeń.
Ocena końcowa uwzględnia wynik egzaminu i ocenę z ćwiczeń.
Jedna dopuszczalna nieusprawiedliwiona nieobecność.
Obowiązek zaliczenia materiału omawianego na opuszczonych zajęciach.
Literatura
Literatura dobierana jest w w zależności od wybranego tematu:
1. Richling A., Ostaszewska K. (red.), 2009, Geografia fizyczna Polski.
2. Sołowiej D., 1992, Podstawy metodyki oceny środowiska przyrodniczego człowieka.
3. Bartkowski T., Metody badań geografii fizycznej.
4. Richling A., Metody szczegółowych badań geografii fizycznej.
5. Makowski J., Geografia fizyczna świata.
6. Podbielkowski Z., Fitogeografia części świata.
7. Kostrowicki S., 1999, Geografia biosfery.
8. Lewandowski W., Zgorzelski M. Góry wysokie – leksykon Wiedza Powszechna Warszawa 2002.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: