Biogeochemia procesów środowiskowych 1300-OBPSW-GES
PROCESY I REAKCJE
W 1. WSTĘP. Wyjaśnienie czym zajmuje się biogeochemia i uzasadnienie traktowania Ziemi w tej nauce jako systemu skomplikowanych powiązań chemicznych ściśle powiązanych z funkcjonowaniem organizmów żywych. Omówienie znaczenia skali czasowej, przestrzennej oraz zasad termodynamiki i stechiometrii w analizie biogeochemicznej. Przedstawienie przykładów i założeń modelowych, w których te zasady są realizowane. W formie skrajnie wyidealizowanej traktowania takich modeli możemy dojść do kontrowersyjnej i prowokacyjnej koncepcji GAI –samoregulującego się superorganizmu jakim jest wg tej teorii Ziemia. Dyskusja nad tą koncepcją.
W 2. POCZĄTKI. Pochodzenie pierwiastków we wszechświecie i hipotezy tłumaczące ich zróżnicowaną przestrzennie częstość występowania. Geneza Układu Słonecznego i powstanie Ziemi w stałym stanie skupienia o zróżnicowanym geochemicznie składzie w profilu pionowym. Powstanie atmosfery, oceanów i życia na Ziemi. Ewolucja szlaków metabolicznych organizmów żywych rozwijanych w czasie geologicznym. Omówienie fotosyntezy (zasilającej w tlen atmosferę), procesów chemoautotroficznych i oddychania beztlenowego. Porównanie historii planetarnej Ziemi, Marsa i Wenus.
W 3. ATMOSFERA. Struktura wertykalna i zonacja atmosfery, rozkład jej składników gazowych i aerozolowych. Historia geologiczna kształtowania się składu oraz przemiany chemiczne w troposferze na przykładzie azotu, tlenu, dwutlenku węgla i śladowych ilości gazów biogenicznych w warunkach naturalnych i modyfikowanych działalnością człowieka. Czynniki warunkujące składu opadów atmosferycznych; naturalne i antropogeniczne. Chemiczne reakcje w stratosferze: warstwa ozonowa, zagrożenie freonami. Modele wiążące zmienność w atmosferze z globalnymi zmianami przyrodniczymi w tym zmianami klimatu.
W 4. LITOSFERA. Wietrzenie skał i mineralne produkty tego wietrzenia (minerały wtórne w tym minerały ilaste, tlenki, zeolity). Charakterystyka minerałów wtórnych. Omówienie podstawowych cech fizycznych i chemicznych charakteryzujących gleby. Inicjalne procesy glebotwórcze i rozwój gleb. Procesy glebotwórcze dominujące w Polsce: bielicowanie, brunatnienie, płowienie, procesy glejowe, gromadzenie materii organicznej w warunkach hydromorficznych. Omówienie procesów rządzących materia organiczną gleb: humifikacji, mineralizacji, murszenia, fermentacja i gnicia. Procesy glebotwórcze ważne w innych regionach świata: np. laterytyzacja, lub specyficzne formy wietrzenia terenów zbudowanych z wapieni (terra rosa).
W 5. BIOSFERA: PRODUKTYWNOŚĆ EKOSYSTEMÓW LĄDOWYCH. Omówienie procesu fotosyntezy i oddychania w rozszerzonych formach. Wyjaśnienie terminu produkcja pierwotna netto i modyfikacje wynikające ze zjawiska turbulentnego przepływu mas powietrza (Eddy fluxes). Losy produkcji pierwotnej netto i detrytusu organicznego. Teledetekcja produkcji pierwotnej i biomasy. Produkcja pierwotna netto oraz materia organiczna gleb a zmiany globalne.
W 6. BIOSFERA: BIOGEOCHEMICZNE CYKLE W EKOSYSTEMACH LĄDOWYCH. Krążenie nutrietów w roślinach i ekosystemach lądowych (zespołach roślinnych i w glebach) nierozerwalnie sprzężone z aktywnością procesów biologicznych. Roczny cykl krążenia materii (i poszczególnych pierwiastków w niej zawartych) w zespołach roślin lądowych i wieloletni cykl w glebach. Rozważania na temat biogeochemicznej równowagi materii (zróżnicowanej składem elementarnej) na poziomie krajobrazu. Omówienie czynników mogących istotnie wpłynąć na tę równowagę (czynnik antropogeniczny, ogień, zwierzęta). Wpływ człowieka na lądowe cykle biogeochemiczne: kwaśne deszcze, zwiększona depozycja azotu, wzrost stężenia dwutlenku węgla w atmosferze i globalne ocieplenie.
W 7. EKOSYSTEMY TERENÓW PODMOKŁYCH. Cechy przyrodnicze (hydrologiczne glebowe, ekologiczne) uzasadniające użycie określenia “teren podmokły” (wetland ecosystem). Produktywność ekosystemów podmokłych i zasoby nagromadzonej materii organicznej. Biogeochemiczne procesy kontrolujące wielkość depozytów organicznych w ekosystemach podmokłych (fermentacja, denitryfikacja, redukcja żelaza i manganu, redukcja siarczanów, metanogeneza, utlenianie metanu w warunkach tlenowych i beztlenowych, koncepcja pojęcia konsorcja mikrobiologiczne). Tereny podmokłe a jakość wody powierzchniowej. Tereny podmokłe a globalne zmiany klimatu.
W 8. WODY ŚRÓDLĄDOWE. Wody śródlądowe obejmują jeziora, rzeki i estuaria. Czynniki ekologiczne decydujące o żyzności (trofii) jezior. Cykle mieszania wertykalnego wód jeziornych i ich wpływ na żyzność jezior. Budżet zasobów wodnych rzek. Procesy mieszania i żyzność wód rzecznych. Budżet zasobów wodnych estuariów. Procesy mieszania i żyzność estuariów. Wpływ gospodarczej działalności człowieka na zasoby i żyzność wód śródlądowych.
W 9. OCEANY. Cyrkulacja wód w oceanach i regionalne jej zakłócenia o globalnym znaczeniu klimatycznym (np: El Niňo). Skład chemiczny wód oceanicznych. Diageneza sedymentów (materia organiczna i biogeniczne węglany). Morska pompa biologiczna kontrolująca globalne krążenie węgla. Prawidłowości rozkładu nutrietów w profilu pionowym i zasady rządzące tym rozkładem. Nutriety limitujące produkcję pierwotną oceanu. Wpływ człowieka na zakłócenia naturalnego cyklu pierwiastków w oceanie. Biogeochemia kominów hydrotermalnych. Morski cykl siarki. Zapis w osadach dennych oceanu historii biogeochemicznej.
CYKLE GLOBALNE
W 10. GLOBALNE KRĄŻENIE WODY. Obecny globalny cykl wody i ich ilustracja przykładami modelowymi. Cykle wodne w przeszłości geologicznej, w tym podczas czwartorzędowych fluktuacji klimatycznych. Cykl wody a zmiany klimatu: wzrost poziomu wody w oceanach, zmiany zasięgu lodowców i lodu morskiego, zmiany równowagi wodnej na lądach.
W 11. GLOBALNE KRĄŻENIE WĘGLA. Współczesne globalne krążenie węgla. Zmienny cykl węgla w czasie geologicznym na Ziemi i specyfika składu Ziemskiej atmosfery w Układzie Słonecznym. Losy i biogeochemiczne znaczenie gazowych form węgla w atmosferze (dwutlenek węgla, tlenek węgla, metan). Powiązanie globalnych losów węgla i tlenu na tle geologicznej historii rozwoju Ziemi.
W 12. GLOBALNY CYKL AZOTU I FOSFORU. Dynamika przeobrażeń form azotu w cyklu globalnym. Globalny cykl azotu z dodatkowym wyróżnieniem środowiska morskiego. Globalny cykl azotu w geologicznej przeszłości. Antropogeniczny wzrost koncentracji podtlenku azotu w atmosferze. Globalny cykl fosforu. Szczegółowe omówienie losów fosforu glebowego, zasilania wewnętrznego w zbiornikach wodnych, pętli mikrobiologicznej w wodach. Próby powiązania cykli węgla, azotu i fosforu.
W 13. GLOBALNY CYKL SIARKI I RTĘCI. Geologiczna historia globalnego cyklu siarki na Ziemi. Obecny model i budżet atmosferyczny siarczku carbonylu. Globalny cykl rtęci, wyjątkowo toksycznego pierwiastka łatwo uruchamianego do atmosfery i globalnie rozprzestrzeniającego się.
W 14. PERSPEKTYWY. Próba oszacowania wielkości przepływu i miejsc akumulacji najważniejszych pierwiastków w cyklach biogeochemicznych. Oszacowany jest ilościowo udział człowieka w modyfikacji (przyspieszeniu krążenia) w tych cyklach. Biologiczne i abiotyczne markery procesów kontrolujących cykle biogeochemiczne.
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Celem dydaktycznym jest zapoznanie studentów z najważniejszymi procesami biogeochemicznymi kształtującymi oblicze Ziemi. Wytłumaczenie powiązań pomiędzy jej podstawowymi sferami: litosferą, hydrosferą i atmosferą połączonych biosferą, która jest domeną biogeochemii.
UMIEJĘTNOŚCI. Po wykładach powinni zdobyć podstawową wiedzę biologiczną, ekologiczną, chemiczną, geochemiczną i geologiczną, pozwalająca właściwie zrozumieć skomplikowane powiązania abiotyczno – biotyczne sprzężone w obiegu biogeochemicznym pierwiastków w obecnej biosferze i zrozumieć ich historię tworzoną w minionej przeszłości geologicznej.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE. Wiedza nabyta na wykładach powinna uodpornić słuchaczy na preferowane w życiu codziennym, a zwłaszcza w mediach, proste rozwiązania skomplikowanych problemów. Większość koncepcji przedstawianych w wykładach Biogeochemii ma charakter mniej lub bardziej prawdopodobnych hipotez naukowych do których należy mieć pewien dystans, gdyż hipotezy te zostały wybrane przez prowadzącego spośród nieskończonej ilości innych hipotez, często równie prawdopodobnych.
Kryteria oceniania
Egzamin pisemny
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Literatura:
Cykl wykładów ułożony zgodnie z porządkiem przedstawionym przez Schlesingera 2013,
lecz treść a zwłaszcza ilustracje zawarte w wykładach odbiegają zasadniczo od treści prezentowanych w tej książce.
Vladimir N. Baskin in cooperation with Robert W Howarth 2002. Modern Biogeochemistry. Kluwer Academic Press. Dortrecht, Boston, London, 561 pp
William H. Schlesinger and Emily S. Bernhand 2013 (third edition). Biogeochemistry. Elsevier, 672 pp
Kabata-Pendias A., Pendias H. (1999) Biogeochemia pierwiastków śladowych, PWN, Warszawa.
January Weiner 2012. "Życie i ewolucja biosfery" PWN Warszawa. ss 609.
Edwin Schauble (schauble@ucla.edu) ESS C113/C213: Biogeochemistry Geology 3656, Spring 2013 Class Syllabus (html)
Materiały ilustracyjne inernetowe i własne.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: