Mechanika klasyczna 1100-2AF13
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z lagranżowskim i hamiltonowskim formalizmem opisu dynamiki układów punktów materialnych. W wykładzie będą uwzględnione także współczesne problemy mechaniki. Celem ćwiczeń jest nabycie praktycznych umiejętności analizy ruchu klasycznych układów mechanicznych.
Program:
1. Opis ruchu w układach inercjalnych i nieinercjalnych
2. Więzy i siły reakcji, równania Lagrange'a I rodzaju
3. Równania Lagrange'a II rodzaju
4. Dynamika bryły sztywnej
5. Mechanika w ujęciu hamiltonowskim
6. Zastosowania formalizmów lagranżowskiego i hamiltonowskiego do wybranych problemów mechanicznych
7. Kinematyka i dynamika relatywistyczna
8. Podstawy mechaniki ośrodków ciągłych
Forma zaliczenia: egzamin
Nakład pracy studenta:
wykład - 45 godzin
ćwiczenia - 45 godzin
zadania domowe - 45 godzin
przygotowanie do kolokwiów - 45 godzin
przygotowanie do egzaminów - 30 godzin
Razem - 210 godzin
Opis sporządził Jacek A. Majewski (czerwiec 2008), zaktualizował Z. Ajduk (maj 2010), Krzysztof Turzyński (maj 2011), Janusz Rosiek (maj 2016) i Adam Bednorz (2019)
Kierunek podstawowy MISMaP
astronomia
fizyka
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu student:
WIEDZA
1.rozumie w pełni względność ruchu, siły bezwładności, więzy, siły reakcji, modele ciał fizycznych
2. zna formalizm lagranżowski i hamiltonowski opisu dynamiki układów mechanicznych
3. rozumie głębiej pojęcia czasu i przestrzeni oraz dynamikę relatywistyczną
UMIEJĘTNOŚCI
1. potrafi charakteryzować układ mechaniczny
2. umie wypisać równania ruchu układu, rozwiązać je i przeanalizować wynik
3. umie uwzględniać siły bezwładności i siły reakcji
4. zna nierelatywistyczny i relatywistyczny ruch punktów materialnych w polu elektromagnetycznym
5. umie analizować położenia równowagi i małe drgania układów mechanicznych
POSTAWY:
1. poznaje metody fizyki teoretycznej
2. poznaje przykłady ewolucji teorii fizycznych przy badaniu przyrody
3. jest przygotowany do studiowania innych działów fizyki, np. mechaniki ośrodków ciągłych, mechaniki kwantowej, teorii pola, fizyki statystycznej
Kryteria oceniania
Ocena ćwiczeń zależy od wyników: 2 kolokwiów, kolokwium poprawkowego i rozwiązanych zadań domowych. Niezaliczone ćwiczenia można zaliczyć zdając egzamin pisemny a następnie przystępując do egzaminu pisemnego poprawkowego.
Egzamin pisemny obejmuje 3 zadania, tak samo poprawkowy.
Proponowana ocena końcowa zależy od sumy punktów z ćwiczeń i egzaminu
pisemnego. Można ona ulec zmianie w zależności od wyników egzaminu ustnego (zdają go wszyscy).
Egzamin poprawkowy na takich samych zasadach.
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
1. John R. Taylor, Mechanika Klasyczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2006.
2. I. I. Olchowski, Mechanika Teoretyczna, PWN, Warszawa, 1978.
3. L. Landau i E. Lifszyc, Mechanika, PWN, Warszawa, 2006.
4. W. Rubinowicz i W. Królikowski, Mechanika Teoretyczna, PWN, Warszawa, 1995.
5. Oliver Davis Johns, Analytical Mechanics for Relativity and Quantum Mechanics, Oxford University Press, Oxford, 2005.
6. F. Kuypers, Klassische Mechanik, VCH, Weinheim, 1993.
7. G. Białkowski, Mechanika klasyczna, PWN, Warszawa, 1975.
8. M. E. Niezgodziński i T. Niezgodziński, Zbiór zadań z mechaniki ogólnej, PWN, Warszawa, 2008.
9. G. L. Kotkin, W.G. Serbo, Zbiór zadań z mechaniki klasycznej, WNT, Warszawa, 1972.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: